-Ceren'den-
Büyüyen karnımda ellimi gezdirip,aynada ki görünümüme son kez bakıp odadan çıktım.
Heyecanımda olucak ki hızlı adımlarla merdivenlerden inip Nedim'in yanına gittim.
Bana ufak bi bakış attıktan sonra köşkten çıkıp arabaya doğru adımladı. Ben de olabildiğinde hızlı bir şekilde peşinden gittim. Çok heyecanlıydım... yaklaşık 4 aydır aynı bedeni paylaştığım minik bebeğimin bu gün cinsiyetini öğrenicektim. Acaba kız mıydı yoksa erkek miydi? Kime benzeyecekti? Ona hangi ismi verecektim? Gibi bir sürü sorunun cevabını düşünürken. Nedimin sesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.
Nedim: Ceren hadi bi yarım saat daha seni bekleyemiycem.
Hızlı adımlarla yanına gidip arabaya bindim. Ve hastanenin yolunu tuttuk
—————————————————
Suratım asık bi şekilde doktorun odasından çıktım. Benim minik bebeğim cinsiyetini yine göstermemişti,inatçıydı,babası gibiydi.....
Nedim: hadi ama asma suratını,er ya da geç öğrenicez.
Ceren : elimde değil. Bütün gece heyecandan uyuyamadım, ama bizim minik inat etti göstermedi. Babası kılı-
Nedim: Ceren. Aç mısın sen? Kahvaltı da yapmadın. Hadi bi yere gidelim karnını doyur.
Lafımı kesmişti,ondan bahsetmemi istemiyordu. Haklıydı.
Nedime bi şey söylemeden yavaş adımlarla hastanenin çıkışına ilerledim.
Arabaya bindikten sonra adını bile bilmediğim ama Deniz manzaralı bi kafeye gittik. Çok açtım menüde ki her şeyi yiyebilirdim. Normalde bu kadar iştahlı bi insan değilimdir. Bu açlık hep hamilelikten.
————
İki tane hamburger yedikten sonra, iyice şişen karnımı umursamadan çilekli pastamı yemeye başladım. Nedim iştahıma şaşırmış olucak ki bana değişik bir şekilde bakıyordu.
Hiç bi şey söylemeden yemeye devam ettim ve telefonumu alıp, sabahtan beri bin kere arayan babaannemi aradım. İlk çalışta açtı.
Ceren: ay kurban olduğum noldu. Kocamla bi yemek yiyoruz rahat vermedin ya.
Neriman: oh Ceren hanım oh
Tabi yap sefanı. Akşam görücem ben senin sefanı
Ceren: babaanne!-
Ve suratıma kapattı. Ne demek istediğinden hiç bi şey anlamamıştım ama çokta takmamıştım. Saat 19:08'di , Karaçay köşkünde saat 20:00'da akşam yemeğine oturulurdu. Agah baba mutlaka akşam yemeğinde olun demişti. Nedim hesabı ödedikten sonra köşkün yolunu tuttuk.
Hala aç hissediyordum. Amaan şimdi Köşk'e gidince nurtinin yemeklerini de yerdim.
Ben nurtenin hangi yemekleri yaptığını düşünürken Köşk'e gelmiştik. Arabadan inip yavaş adımlarla merdivenleri çıkıp Köşk'e girdim. Karaçay ailesi çoktan yemeğe başlamıştı. Ama birisi daha vardı. Arkası bana dönük olduğu için kim olduğunu anlayamadım.
Nedim: oo misafirimiz mi var?
Cenk: pekte misafir sayılmam aslında kuzen
Cenk gelmişti, aylar önce beni bırakıp giden o korkak,Cenk Karaçay,bebeğimin babası gelmişti....
- birinci bölüm sonu-
