Prenses Düştüğünde

Başlangıç

Bir zamanlar gölgeler yoktu

Geri geldiler,

Nerede bıraktılarsa

Oraya döndüler

Bir kız feda edildi

Bir de krallık.

Birkaç gözyaşı

Ve biraz da kan damladı,

Gölgeler uyandı

Savaş tekrardan canlandı.

İki yüzyıl öncesi

Gölgeler ilk geldiğinde Kaiden ne yapması gerektiğinden emin değildi, onlarla konuşmayı deneyecek kadar güçlü değildi henüz. Dolunayı bekledi, sonra ekinoksu, sonra kış dönümünü. Hiçbiriyle konuşabilecek güce erişememişti ki uzaklarda denizin güneşle yer değiştirdiği topraklarda bir kadın çirkin bir kış gecesinde bir yaratığa doğum vermişti.

 Bir gölge çocuğu doğmuştu.

 Gölgelerin insanlardan uzakta olduğunu düşünmüştü hep o güne kadar.

Gölge oğlana doğum veren kadını görmeye gittiğinde ise çok geçti, kadın doğumdan sonra ölmüştü. Yüzü soluk, vücudu sıskalaşmıştı. Kemiklerini eliyle tutup hiç zahmet çekmeden bulundukları yerden sökebilirdi. Kaiden'in bakışları yavaşladı ve oğlanı aradı.

Kadının doğum vermesine yardım eden gebeleri aradı birkaç gün boyunca. Etrafında olan biteni bilen veya soruşturan kimseye rastlayamamıştı. Günler boyu kışın en ağır geçtiği aralık ayında pek bir umudu kalmamışken boş bir caddede hala ışığı yanan fırıncının kapısını yavaşça tıklattı. Kaiden bir süre soğuk havada beklemek zorunda kaldı. En sonunda saçları kafasında topuz yapılarak toplanmış bir kadın Kaiden'e kapıyı açtı.

"Kapatmak üzereyiz," dedi kadın titreyen sesiyle. Kaiden mavi berrak gözlerini kadının ufak suratına dikmiş, hafifçe dudaklarını kıvırarak tebessüm etmişti, "Bence benim gibi biri için fazladan zamanınız vardır." dedi gözlerini kadından ayırarak.

Etraf pastalarla doluydu. Süslenmiş pastalar, sadece çikolata kaplı pastalar, meyve şölenini andırmayacak nitelikte pastalar...

Kaiden tekrardan kadına döndüğünde bu kadar pastanın kimin için olduğunu sormak istedi, diyardaki çoğu halk açlık içindeydi ne de olsa. Bir adet ekmeği bırak bazılarının temiz su temin edecek gücü yoktu. Fırıncı kadın Kaiden'in gözlerindeki kuşkuyu sezmiş olacak ki sesinin tınısını incelterek,

"İsimsiz siparişler aldık lordum, kime ait olduğunu bilmiyoruz." Diyerek bakışlarını yere indirdi. Kaiden üstündeki siyah kalın pardesüyü yavaşça silkerek kadının laflarını kafasında ölçtü. "Parası ödendi mi ?" diye sorma gereğinde bulundu, gelecek cevabı biliyor olsa da içindeki merak duygusuna bir an bile olsun yenik düşmek istemiyordu.

Orta yaşlarında olduğunu tahmin ettiği kadın başını aşağı yukarı salladı. Kaiden kadına geç saatte neden hala hizmet vermekte olduğunu soracaktı ki arka kapılardan birinden ufak bir gürültü koptu.

Kadının endişeli bir şekilde başını tahta kapıya yönelttiğini fark etti ve hızlı adımlarla kapıya ilerledi. Kadın ince sesiyle adama kendi dilinde dur demişti. Kaiden kadına anlık bir bakış atarak kapıyı araladı. Bu eski kapının arkasında yeni doğmuş bir bebeği tutan genç bir erkeğe denk geldi.

Kaiden kendi kendine mırıldandı, "Bak sen şu işe," yüzündeki gülümseme gittikçe büyürken bebeğin göz bebeklerine bakmayı sürdürdü.

Bebeği tutan genç erkek bir anlığına tereddüt ile karışık bir şekilde kapının diğer tarafındaki kadına baktı. Kaiden bunu hissetmişti fakat bebeğe bakmaya devam etti. Bunun o çocuk olduğuna emindi artık. Çocuğun suratından geçen karanlık bir yansıma vardı. Kaiden irkilince bebek gülümsedi ve elini Kaiden'in eline uzattı. "Demek o sensin." Demeden alıkoyamadı kendini Kaiden. Büyük kurtuluşumuz sende saklı demek istedi fakat yeterince güvende olmadığının farkındaydı.

Arkasındaki kadına dönüp adını sormaya yeltendi.

Fırıncı kadın yanına yaklaşıp kulağına narin bir isim fısıldadı. Kaiden bakışlarını tekrardan çocuğa döndürdü ve onun mavi gözlerini inceledi, sanki gözlerindeki mavinin tonu bazen kararıyordu. Gelip geçen gölgeler gibi, diye düşündü Kaiden.

"Onu kimsenin bulmasına izin vermeyin, zamanı geldiğinde bu çocuk bizim için yeryüzündeki her altından ve elmastan değerli olacak. Onu iyi yetiştirin ve Lorduna selamlarımı iletin."

Kaiden fırıncının kapısını açıp kendini tekrardan soğuk rüzgarın içine bıraktı ve karanlığın arasına karıştı.