Black Love {Dramione Fanfiction}

Part 44

Ντράκο Μαλφόι

"Πώς έγινε αυτό;" ακούω τον Σείριος να με ρωτάει ενώ κοιτάω έξω από το παράθυρο χαμένος

"Δεν έχω ιδέα. Όμως είμαι σίγουρος ότι ο πατέρας μου ευθύνεται για όλο αυτό." απαντάω και νιώθω το χέρι του να ακουμπάει στον ώμο μου

"Ντράκο, δεν μπορείς να το αφήσεις αυτό έτσι." συμπληρώνει και εγώ γυρίζω το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτάξω

"Έχει δίκιο Ντράκο. Αρκετά με όλο αυτό. Δεν αξίζει να την πληρώνει η Ερμιόνη κάθε φορά που θέλουν εσένα." λέει ο Ρον που βρίσκεται ακριβώς απέναντι μου μαζί με τον Χάρυ

"Δεν θα το αφήσω έτσι αυτό. Μην ανησυχείτε." είναι η απάντηση που βγαίνω και από το δωμάτιο που βρίσκεται η Ερμιόνη βγαίνει η Ανδρομέδα μαζί με τον Σνέιπ.

"Πώς είναι;" ρωτάω αγχωμένος ενώ πλησιάζω με γρήγορα βήματα μπροστά τους

"Συνέρχεται σιγά σιγά. Έχει βασανιστεί πολύ. Της έκανα κάποια ξόρκια που θα την ηρεμήσουν. Θα της φτιάξω ένα ζεστό τσάι ώστε να μπορέσει να κοιμηθεί." λέει η Ανδρομέδα και πηγαίνει στην κουζίνα

"Θα γίνει καλά. Μην ανησυχείς." λέει ο Σνέιπ καθώς κοιταζόμαστε. Χωρίς να ακούσω κάτι άλλο πηγαίνω μέσα στο δωμάτιο και κλείνω την πόρτα. Βλέπω την Ερμιόνη ξαπλωμένη με κλειστά μάτια και πηγαίνω κάθομαι δίπλα της ενώ κρατάω το χέρι της απαλά. Της δίνω ένα απαλό φιλί στο μέτωπο και ένα δάκρυ πέφτει από τα μάτια μου. Είναι έτσι εξαιτίας μου και μισώ τον εαυτό μου γι'αυτό. Ανοίγει σιγά σιγά τα μάτια της και με κοιτάει χαμένη.

"Κλαίς;" μου λέει στεναχωρημένη

"Ναι." απαντάω και ακουμπάει το χέρι της στο πρόσωπο μου

"Είμαι καλά. Μην κλαίς σε παρακαλώ." συνεχίζει και προσπαθεί να σηκώσει το κορμί της ψηλά ώστε να με πλησιάσει. Πονάει όμως και την πλησιάζω εγώ.

"Θα μπορούσες να είχες πεθάνει άμα δεν σε έβρισκα εγκαίρως. Ο πατέρας μου με τον Βόλντεμορτ ήταν έτσι;" κουνάει το κεφάλι της θετικά

"Δεν είμαι νεκρή όμως. Είμαι εδώ. Αυτό έχει σημασία." μου λέει και με φιλάει παθιασμένα. Ανταποδίδω το φιλί της μέχρι να σηκωθώ όρθιος.

"Ξεκουράσου εντάξει; Θα έρθω ξανά πιο μετά." λέω και με κοιτάει περίεργα σαν να έχει ένα κακό προαίσθημα για το τι θα κάνω. Η Ανδρομέδα μπαίνει μέσα στο δωμάτιο με το τσάι και εγώ βγαίνω έξω.

"Ντράκο!" ακούω την Ερμιόνη να φωνάζει και ο Σείριος με κοιτάει παράξενα. Μπαίνω ξανά στο δωμάτιο και πηγαίνω κοντά της.