𝐒𝐓𝐔𝐏𝐈𝐃 𝐂𝐔𝐏𝐈𝐃 [𝐇𝐡𝐣]

°18°

Μόλις συνειδητοποίησα τι πάνε να κάνουν, ένιωσα το αίμα να ανεβαινει πως κεφάλι μου, και τα νεύρα μου να φτάνουν κυριολεκτικά το κόκκινο.

Πλησίασα λίγο παραπάνω, και πλέον βρισκόμουν ακριβώς μπροστά τους.

"Νομίζεις ότι αυτό που κάνεις είναι σωστο;" ακούγοντας την φωνή μου, γύρισε να με κοιτάξει, το ίδιο και η φιλενάδα του.

"Cort;" ρωτησε συνοφριωνοντας τα φρύδια του περίεργος. "Αυτοπροσώπως." σήκωσα το δικό μου.

Κατάλαβε πως ήμουν πολύ εκνευρισμένη μαζί του και μόνο από το βλέμμα του. Όχι κύριε Hyunjinακο, το πρωί εμένα και το βράδυ την Yeon; Ποιος είσαι τέλος πάντων;

Ένας κούκλος, που μπορεί να της έχει όλες στα ποδια του;
Ναι, αυτός είσαι, αλλά άλλο είναι το θέμα μας τωρα.

"Θες να πάμε σπίτι να το συζητήσουμε;" ψελισσε ήρεμος, αγνοοντας την παρουσία της Yeon από πίσω μας.

Έγνεψα καταφατικά, και εκείνος μπήκε μέσα στα αποδυτήρια, για να αλλάξει την στολή του, με τα ρούχα που έιχε έρθει από πριν.

Μόλις απομακρύνθηκε, η Yeon έριξε το δολοφονικό της βλέμμα πάνω μου.

"Εγώ σε ενόχλησα ή κατι;" ρώτησε με ύφος. "Ναι! Με ενοχλήσες πάρα πολύ!" ύψωσα την φωνή μου εκνευρισμένη, με αποτέλεσμα εκείνη να φοβηθεί λίγο καθώς πρώτη φορά με άκουγε με τέτοιο τόνο.

"Εγώ θα φύγω και θα σας αφήσω μόνους. Αλλά μην ανησυχείς, θα γυρίσω." στην τελευταία πρόταση της, ένα πονηρό και ύπουλο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο της.

"Πάμε." είπε χαμηλόφωνα. Βγήκαμε από την πίσω πόρτα του σχολείου, για να μην μπλέχτουμε με το πλήθος παιδιών που πανηγυρίζει για την νίκη της ομάδας.

Μου έδωσε το κράνος του, καθώς δεν είχε πάρει δεύτερο μαζί του. Το φόρεσα, ανέβηκα στην μηχανή, και ξεκίνησε να οδηγα.

Ενώ συνήθως για να μην πέσω τυλιγα τα χέρια μου γύρω από την μέση του, εκείνη την στιγμή δεν ήθελα να κάνω ούτε αυτό, οπότε κρατιομουν από τα πλάγια της μηχανής.

Φτάσαμε μετα απο λίγο. Εκείνος έκατσε στον καναπέ, προσπαθούσε να το παίξει χαλαρός μα μπορώ να πάω και στοίχημα πως δεν ήταν. Κατευθύνθηκα, και στάθηκα από πάνω του, σταυρονωντας το χέρι μου κάτω από το στήθος μου.

"Γιατί αντιδράς ετσι;" τον άκουσα να ρωτάει, παρόλο που το βλέμμα του ήταν στο πάτωμα, και όχι πάνω μου. Ο τόνος του ήταν τόσο ήρεμος, και αυτό ήταν κάτι που μου φουντώνε ακόμα περισσότερο τα νεύρα.