[Zawgyi]
ေမးစရာမလုိဘူး
သူတို႕ဘာလုပ္ေနသည္ကို သိနိုင္ဖုိ္႕ရာ လုရွန္းယြြီအတြက္ မခဲယဥ္းေပ။
အကုိျဖစ္သူအခန္းထဲ ဝင္လာတည္းက တစ္ေယာက္ေယာက္ထပ္ျပီး ရိွေနတယ္ဆိုတာကို ခံစားလို႕ရေနခဲ့၏။
ဒါ့အျပင္ စားပြဲကိုရွုပ္ပြေနေအာင္ ထားတတ္တာကလည္း သူ႕အကိုအက်င့္မဟုတ္ေပ။ စားပြဲကို ရွုပ္ေအာင္ လုပ္ထားသည့္တုိင္ သူ႕အကိုအမ်က္ေဒါသမွ လြတ္ေျမာက္နုိင္သူက တစ္ေယာက္တည္းရိွေလ၏။
လုရွန္းယြီ ဖမ္းမိသြားသည့္ခနတြင္ ရွေမလင္း ရွက္စိတ္တို႕ျကီးစိုးလာေလသည္။ "ရီဖုန္း! ကြ်န္မတုိ႕ ဘာလုပ္သင့္လဲ? သူ ကြ်န္မတို႕ကို မိသြားျပီ!"
တဖက္တြင္ေတာ့ လုရီဖုန္းသည္ တည္ျငိမ္စြာျဖင့္ ဇနီးျဖစ္သူအား ျကည့္လာလ်က္ "စိတ္မပူနဲ႕ သူကအလြယ္တကူ ေမ့တတ္တယ္"
"တကယ္လား?" ဒီရွက္စရာေကာင္းေသာ အေျခအေနမွ လြတ္ေျမာက္နုိင္ဖို႕ သူ႕စကားကို ယံုျကည္ပစ္ခ်င္သည္။
"အင္း" လုရွန္းယြီအေျကာင္း သူမ ဆက္မေတြးေတာ့ေစဖို႕ရာ သူ႕ဇနီးကို ယံုျကည္ေအာင္ သိမ္းသြင္းမွ ျဖစ္ေပမည္။
"ရွင္က အေတာ္ဆံုးပဲ အခ်စ္!" သူမ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ျပီးေနာက္ သူ႕အားဖက္လိုက္သည္။ "ကြ်န္မရဲ့ လက္စြပ္ေရာ?"
"မင္း ျပီးေအာင္လုပ္ေပးဖို႕ တစ္ခုက်န္ေသးတယ္" လုရီဖုန္း၏ ခံစားခ်က္ေတြ ထိပ္ဆံုးေရာက္ခါနီးတြင္ လုရွန္းယြီ ဖ်က္စီးလိုက္သည္မို႕ သူ႕အေျခအေနသည္ ပ်က္ျပားသြားခဲ့သည္။
ရွေမလင္း နွုတ္ခမ္းတို႕ဖိလုိက္ျပီးေနာက္ သူ႕အားဖက္ထားသည္မွ ဖယ္ခြာလိုက္သည္။ လုရီဖုန္းထံ ျပန္မလာခင္ အခန္းတံခါးအား ေလာ့ခ်လိုက္သည္။
သူမ မ်က္ဝန္းေတြသည္ သူ႕အေပၚတြင္ပဲ တည္ရိွေနသလို အတြင္းခံအားခြ်တ္ခ်လိုက္ျပီးေနာက္ လုရီဖုန္း ေပါင္ေပၚတြင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ "ဒီလိုပံုစံနဲ႕ အျပီးသတ္ခ်င္တယ္..." သူ႕အရာအား ဆုပ္ကိုင္လိုက္ျပီးေနာက္ သူမကိုယ္နွင့္ ေတ့ထားလုိက္ျပီး "ရမလား?"
VOUS LISEZ
BOOK-2 နတ်ဆိုးရဲ့ အိပ်ပျော်နေသော အလှလေး
Roman d'amourသူ႕ကို အသက္ရွင္ေနတဲ့လူသားနတ္ဆိုး တစ္ေယာက္လို႕ သူမအျမဲေတြးခဲ့တယ္။ ထိုသူက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့အရာေတြအေပၚ သူမခံစားလုိက္ရတာက သူမ သူ႕ကိုေျကာက္တယ္ မုန္းခဲ့တယ္ သို႕ေပမယ့္ သူဟာ သူမအတြက္ သူ႕ကိုယ္သူ ျကိုးစားေျပာင္းလဲေနခဲ့တယ္။ သူမ ထိုသူ႕ရဲ့ အမွန္တရားေတြကို သိျပီးေနာက...
