[kookmin]กุกมินมายมาเฟีย My Mafia [End]

My Mafia:13

"ลุงโบซอกคะ ไปเตรียมเรือหน่อย"

"จะไปไหนครับคุณหนู"

"ฉันอยากไปเกาะดาบึนค่ะ"

"ไปทำไมครับ เดี๋ยวนายท่านก็ดุเอาหรอก เกาะร้างอย่างนั้นจะไปทำไม"

"เพราะมันเงียบไงคะฉันถึงอยากไป ฉันอยากไปหาที่เงียบสงบแต่งเพลง"

"แต่.."

"ไม่มีแต่ ถ้าลุงไม่บอกคุณพ่อ คุณพ่อก็จะไม่รู้ อีกตั้งเดือนนึงกว่าคุณพ่อจะกลับ"

"ก็ได้ครับ ลุงเคยปฏิเสธคุณหนูได้ที่ไหนกัน"

หญิงสาวนักแต่งเพลงนั่งแต่งเพลงไปด้วยใจที่เงียบสงบ เขาชอบที่เงียบๆไร้ผู้คนเพราะมันจะทำให้เพลงที่เขาเขียนออกมาดี

🎼 ตอนนี้คุณมีความสุขอยู่ใช่ไหม
ในที่สุดคุณก็มีความสุข
สิ่งที่ฉันเป็นอยู่ตอนนี้
ฉันคิดว่าทุกอย่างได้ลับลาไป

ทุกสิ่งทุกอย่างเข้ามาตามต้องการและจากไปโดยไม่มีคำรํ่าลา
ก็เพราะเป็นแบบนี้ ฉันจึงไม่อยากรักใครอีก
ในที่ที่ตะวันลับแสง
ฉันวนเวียนอยู่ในความทรงจำเหล่านั้น

เราอยู่ภายใต้ดวงตะวันสีส้ม
เราเต้นรำโดยไร้เงาสะท้อนไปด้วยกัน
ไม่มีวันจากลากันอย่างแน่นอน
ไปพบเจอในความทรงจำที่ครั้งหนึ่งเคยงดงาม

Forever young
ตลอดกาล

Forever we young
เราจะคงอยู่ตลอดกาล

ต่อให้มันเป็นฝันร้าย ฉันก็จะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย
เกาะ ใช่แล้ว ที่นี่เป็นเกาะเล็กๆที่เราสร้างมาด้วยกัน
ตลอดกาล คำว่า ตลอดไป ก็คือปราสาททราย

ส่วนคำรํ่าลาก็เหมือนกับภัยพิบัติ
คำทักทายในยามเช้าพร้อมกับความคิดถึง
ขอให้เราทั้งสองผ่านเวลาที่เป็นนิรันด์นี้ไป
และกลับมาพบกันอีกครั้งบนเกาะแห่งนี้

เหมือนสิ่งที่มีคนพูดปลอบใจฉันกำลังผ่านพ้นไป
มันไม่ง่ายเลยที่ลืมความทรงจำนั้นทิ้งไป
แม้เวลาผ่านพ้นไป
ที่แห่งนั้นยังคงโอบกอดฉันไว้