New Assistant

9.BÖLÜM

Nasıl bir bölüm oldu neler yazdım hiç bilmiyorum sadece Dilan karakterini daha nasıl acıların insanı yaabilirim diye düşünüyorum. dediğim gibi dilan'ın güçlü bir karakter olmasını istşyorum. ama önce böyle güçlüklere göğüs germesi gerek. ay gene çok konuştum. hadi bölüme geçelim

Cedi'nin ağzından

Dilan gittikten sonra oturdum ve kendi kendime düşündüm. acaba azcık soğuk davransa mıydım. Bilmiyorum kafam çok karışmıştı. Neden böyle olmuştum. Ondan hoşlanmaya başlıyordum galiba. Başlamıyordum hoşlanıyordum. Gene aynı şeyleri yaşamaktan korkuyordum galiba. Ama Dilan öyle biri değildi. Nereden biliyorsun derseniz temiz kalbi her şekilde kendini belli ediyor. Daha tanışalı 3 gün oldu belki ama onu gördüğümden beri kalbimin normal davranmadığını anlıyorum. Ama acaba o buna ne derdi. Ben ona bunu nasıl söylerdim. Aradan biraz daha zaman geçmeliydi. Belki 3 4 ay en iyisi böyle olacaktı. Beraber Amerika'da kalacaktık. Belki o zaman söylerdim. Ama o buna ne derdi. Acaba benden hoşlanıyor mu yoka sadece iş arkadaşı olarak mı görüyordu beni. Of yeter Cedi bunları düşünmeye devam edersen kafayı yersin sen kafayı. O sıra telefonum çaldı arayan Semih'ti.

-Söyle ağbi.

-Ne yapıyorsun Cedi?

-İyi ağbi bir şey mi oldu?

-Yok bir şey ya gelsene bir şeyler içeriz hem senin morelin iyi değildi sabah antrenman da anlatırsın.

-tamam ağbi geliyorum.

-Tamam.

Telefonu kapattı. Evet antrenman da keyfim pek iyi değildi. Hem kafam Dilan'daydı hem de onu üzen şeyin sadece Gediz'in ölümü olmadığını düşünüyorum. Bence başka şeyler de yaşadı. Çünkü sadece en yakın arkadaşının ölümü onu bu kadar üzen şey olsa anlattığında rahatlardı. Ama anlattığında hala bir şeyler tuttuğu belliydi. Tamam belki aklına babası da gelmişti. Ama öyle değildi. Farklı bir şey vardı. Ama soramazdım ona bunu. İllaki zamanı geldiğinde öğrenecektim. Bunları düşünerek arabaya ilerledim ve arabaya bindim. Müzik açmak istemiyordu canım. Niyeyse cidden bu gün morelim gerçekten bozuktu. O mutlu Cedi yoktu. Neden bilmiyorum ama yoktu. O sıra aklıma Dilan'ın bakması gereken mailler olduğu geldi. Arabanın ekranından en son arananlardan Dilan'ı buldum. Ve arama tuşuna bastım. Çaldı çaldı açmıyordu. Bir şey mi oldu acaba. Neyse Semih'e gidince de ararım dedim ve arabayı sürmeye devam ettim. Ya tamam Cedi bir şey olmamıştır. Allah allah eve gitti kız belki uyumuştur biraz sessizde kalmıştır telefonu. Ah galiba deliriyorum artık. Kafamdan kötü seneryolar geçmedi değil. Neyse. Yoldayken bir kere daha aradım ve gene açmadı. Mesaj atıp ta rahatsız etmek istemedim ve mesaj atmadım. Semih'e gelmiştim. İçeri geçtim ve oturdum. Karşımdaki tekli koltuğa oturdu.

-Ne oldu ne bu senin derdin?

-Ya ağbi yok aslında bir şey ama bir yandan da var.

-Bulmaca mı bu Cedi ciddiyim.

-Ya bu benim yeni asistanım var ya Dilan. Geçen antrenmanda görmüşsündür tribünlerde oturan kız.

-Eee?

-Ben galiba ondan hoşlanmaya başladım.

-Ciddi misin sen?

-Evet. Ama bilmiyorum işte. Emin değilim.

-Anladım ortada kalmışsın sen.

-Heh tam olarak bu. Ama onu bir de ben üzmek istemiyorum yani hani bir heves gibi kızı da üzersem diye korkuyorum üzüntüsü aşmış başını gidiyor zaten.

-Sen kendine güven önce anla ne hissediyorsun. Üzüntüsü başını mı aşmış anlamadım ne olmuş?

-Kız 13 yaşındayken babasını kaybediyor. Sonra 12. Sınıfta aynı hastalık yüzünden en yakın arkadaşını da kaybediyor. Ama başka dertleri olduğuna da eminim çünkü bunları anlattığında bile içindeki sıkıntı hissediliyordu.