(medya:kita)
Pazartesi yine okula giderken otobüste kitayı gördüm yanına oturdum beni fark etmedi önce kulaklığını çıkartıp bana dönmesini sagladım beni fark edince eliyle hemen kazagını çekiştirdi istemsizce ve panikle bilegini kapattı kaşlarımı çatmıştım ben bu haraketi biliyordum okula daha çok vardı kitanın kolundan tutup kaldırdım durakta indik ne oldugunu anlamamış ama itiraz da etmemişti
-kita bileklerini aç
-ne niye?ayrıca niye indik ne oldu yürüyüp zayıflamaya mı çalışacaksın?
-KITA AÇ ŞU BİLEGİNİ
-ssaçmala sakura
Kolunu tutup kendime çektim bilegini açtıgımda gözümden bir damla yaş da süzülmüştü anında kolunu çekti
-sen niye -
Sarılmam lafını kesmişti ona sarılıp aglıyordum o da aglamaya başlamıştı
-niye diye sormayacak mısın?
-hayır çünkü biliyorum
-ne sen nerden ne
-dayanamamışsın belli ne yaşadıgını bilmiyorum ama dayanamamışsın
Hıçkırık sesi geldiginde daha sıkı sarılmıştım sahile yakın oldugumuz için sahile inmiştik
-sen nereden anladın hemen?
-kişi kendinden bilir işi dedim gözleri büyümüştü hey bakma bana öyle bu uzun zaman önceydi
-anlatmak ister misin?
Kafamı salladım
-biliyorsun ben babamı 5 yaşındayken kaybettim annemle ben yalnızdık takii ben liseye geçene kadar ben ortaokuldan mezun oldugumda annem bi adamla tanıştı aslında ilk başta aramızda yıkılmaz sandığım duvarlar vardı ama o yıkmıştı ilk kalp kırıklıgımı anlatmıştım ettigim kavgadan sonra beni savunmuştu benim okulumla ilgileniyordu annemden daha fazla yanımdaydı ilk yıl bittiğinde baba demeye başlamıştım onlarda annemle ufak ufak evlilik hazırlığı yapıyordu lise 2 ye başladığımda habire bir bahane ile evliliği erteliyordu işte yarı dönem böyle geçmişti en son artık yarıyıl tatilinde yüzük taktılar nişanlanmışlardı belki saçma gelir daha evli bile degillerken ona baba demem ama o kadar açtım ki baba sevgisine o kadar muhtaçtım ki sevilmek ne kadar iyi gelmişti bana tabi annemi de yıllardır ilk defa bu kadar mutlu görüyordum neyse okulların kapanmasına 1 ay vardı okul çıkışı arkadaşlarımla bir kafeye gitmiştik aslında hemen hemen şehir dışında bir yerdi uzaktı ama çok merak etmiştim sanki o gün oraya gitmem gerekiyor gibi ama O gün orada olan tek kişi ben degildim o da oradaydı babam yanına bir kadın ve bir oglan vardı kadının omzuna elini atmıştı parmağında farklı bir yüzük vardı anlamıştım çünkü annemle özel bişey yaptırmışlardı ama yine de konduramadım sonra o masadan kalktı sanırım hesap ödeyecekti o çocuk arkadan baba diye seslendi kanım çekilmişti o sırada beni fark etti yüzünün rengi atmıştı masadakilerin yanına gittim bu adam sizin neyiniz oluyor dedim kadın kaşlarını çattı kocam dedi ama nasıl oldum biliyor musun kal geldi arkadaşlarım durumu anlayıp çıkardılar beni ordan eve gittim annemi bekliyordum ama önce o geldi zaten boşanmak üzereymiş ben onunla bagıra çagıra kavga ederken annem geldi şok içindeydi duyduklarıyla şimdi tartışma onlara döndü çıktım gittim evden geri döndüğümde annemin aglamaktan içi dışına çıkmıştı ben herşeye karşı duran benim ise tüm iradem kırılmış gibiydi ah ne aptaldım ah ne kadar sevgiye açtım aslında o zaman bile bi içimde toparlanabilecegime dair bir umut vardı ama bir kaç hafta sonra okul çıkışı o gün gördügüm çocuk gelmişti çıkışa delirmiş gibi volta atıyordu beni görünce kolumdan tutup okul bahçesine soktu kimse yoktu o ise bana kin kusuyordu bizi annemle beni onların yuvasını yıkmakla suçluyordu benim ise agzımı açıp konuşacak gücüm yoktu en son beni babası olmayan beni onun babasını çalmakla suçladı o gittikten bir süre sonra ancak yerimden kıpırdayabilmişitm ancak içimdeki o umut tamamen sönmüştü agır adımlara eve girmiştim ah çok net hatırımda o gün arkadaşlarım arıyordu ama ben sanki kendimde degildim transa geçmiş gibiydim eve gittim üstümü degiştirdim telefonum kaçıncı defa çalıyordu emin değildim panik atak geçiriyordum o an stres ile başa çıkmamıştım sadece bırakmak istedim her şeyi banyoda hep var oldugunu bildigim tekli jilet vardı bi ara hevesle alıp kotumu kesmiştim onu aldım o kadar bir anlık birşeydiki odama geçtim yere çöktüm iki bilegimide kestim uyandığımda hastanedeydim başımda annem vardı bizimkiler bana ulaşamayınca annemi aramışlar annem eger birazcık daha geç kalsaydı çoktan ölmüştüm bana hep sordular niye diye niyesi yoktu ki ben sadece dayanamamıştım en son annem gelip bana dedi ki benden nasıl vazgeçtin? Sen kendinden nasıl vazgeçtin? o gün aklım başıma Nihayet gelmişti ne olursa olsun annem için en çokta kendim için dayanmalıydım bunlarda bana babamdan kalan hediyeler dedim bir sürü kapatıcıyla kapattığım kesikleri görünmüyorlar ama elimi üstünde gezdirmiştim hissediliyorlar
Aglamaktan görüşüm berbat haldeydi kaç saattir burdayız bilmiyorum
Kita şok içindeydi bana sarılmıştı aglamaya böyle devam ettikten bir süre sonra kita lafa başladı
