[kookmin]กุกมินมายมาเฟีย My Mafia [End]

My Mafia:15

"คุณ เก็บเสื้อผ้าจะไปไหนหรอครับ"

"ถึงเวลาที่ฉันต้องไปแล้วค่ะคุณเจมส์"

"คุณจะไม่อยู่รอเจอคุณจองกุกก่อนหรอครับ"

"อย่าเลยค่ะ ฉันคงทำใจไม่ได้ที่จะต้องอยู่เจอเค้า"

"งั้นให้ผมไปส่งนะครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉันกลับเอง"

"เดี๋ยวผมไปส่ง"

เจมส์ถือวิสาสะจูงมือไอยูให้เดินตามเขาขึ้นไปบนรถ ตลอดเวลาเขาเฝ้ามองหญิงสาวมาตลอดจนพอจะเดาได้ว่าไอยูนั้นมีใจให้กับจองกุก

"จีมินอย่าเป็นอะไรนะ อย่าเป็นอะไรไปเลยนะ ฟื้นสิ ตื่นขึ้นมา พี่อยู่ตรงนี้แล้ว" จองกุกบีบมือคนรักแน่นเขากลัวสุดหัวใจ กลัวว่าจีมินจะจากเขาไป

"ใจเย็นๆนะครับนาย คุณจีมินจะต้องไปเป็นอะไร"

"ขับให้เร็วกว่านี้ได้ไหมซองอุน"

"ผมพยายามเต็มที่แล้วครับ"

จองกุกบีบมือคนรักไว้แน่นแล้วคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขา เขาจำได้ว่าตัวเองถูกจุนแจตีด้วยไม้จนสลบไป

"ซองอุน"

"ครับนาย"

"นานเท่าไหร่แล้วที่ฉันจำอะไรไม่ได้"

"7เดือนครับ"

"7เดือน 7เดือนเลยหรอที่จีมินรอฉัน"

"ครับ คุณจีมินรอนายทุกวัน กินไม่ได้นอนไม่หลับตั้งแต่นายหายไป พึ่งจะดีขึ้นเมื่อเดือนที่แล้วเองครับ"

"ฮรึก.." แล้วน้ำตาของลูกผู้ชายที่ไม่เคยมีใครได้เห็นก็รินไหลออกมา

จองกุกเอามือทุบศรีษะตัวเองด้วยความโมโหที่เขาปล่อยให้จีมินอุ้มท้องลูกของเขาโดยลำพัง

"นายอย่าทำอย่างนั้นเลยนะครับ"

"ฉันมันเป็นสามีที่แย่"

เมื่อรถจอดลงที่ทางเข้าห้องฉุกเฉิดบุรุษพยาบาลก็รีบวิ่งกรูเข็นรถมารับจีมิน จองกุกวิ่งตามรถเข็นจีมินไปด้วยหัวใจที่เจ็บปวด เขาอยากเจ็บแทนจีมิน อยากแบกเอาความเจ็บปวดทั้งหมดมาไว้ที่ตัวเอง