Φίλοι.....;

Στεφανος

Ο Στεφανος σηκώθηκε και ντύθηκε για να φύγει,καθώς οι γονείς της Αναστασίας σε λίγο θα επέστρεφαν.
Η Αναστασία τον συνόδεψε στην πόρτα.
-Στέφανος:Πότε θα φύγεις;
-Αναστασία:Θα κάτσω καμια εβδομάδα λογικά. Ακόμη δεν ήρθα και θέλεις να φύγω;
-Στέφανος:Όχι ρε μωρό μου! Απλά ήθελα να ξέρω πόσο καιρό έχω για να σε χορτάσω.
-Αναστασία:Πώς με είπες;
-Στέφανος:Μωρό μου. Γιατι; κακό είναι;
-Αναστασία:Όχι,φυσικά κι όχι. Απλά μου φαίνεται περίεργο να το ακούω από εσένα.
-Στέφανος:Ωραία,λοιπόν. Από εδώ και πέρα θα στο λέω συνέχεια για να συνηθίσεις!της λέει,τη φιλάει,την αποχαιρεταει και φεύγει.
Στον δρόμο για το σπίτι του,έβαλε τέρμα τη μουσική στο αυτοκίνητο και τραγουδούσε μόνος του. Ένιωθε πολύ χαρούμενος. Επιτέλους αυτή που ήθελε έγινε δικιά του. Δε χρειάζεται πλέον να προσπαθεί να είναι κοντά της σαν φίλος,αλλά σαν το αγόρι της. Αυτό επιθυμούσε χρόνια τώρα.
Μόλις έφτασε σπίτι του,τηλεφώνησε στην Αναστασία,η οποία μόλις είδε το όνομα που αναγραφόταν στην οθόνη του κινητού της,χαμογέλασε και το σήκωσε αμέσως.
-Αναστασία:Παρακαλω;
-Στέφανος:Τι κάνεις;
-Αναστασία:Καλά είμαι. Κάθομαι.
-Στέφανος:Και;
-Αναστασία:Τι και;
-Στέφανος:Μήπως σκέφτεσαι κάτι ή καλύτερα κάποιον;
-Αναστασία:Ααα ναι σκέφτομαι κάποιον.
-Στέφανος:Κι αν επιτρέπεται,ποιον;
-Αναστασία:Αααα έναν. Δεν τον ξέρεις και δεν μπορώ να σου πω.
-Στέφανος:Μάλιστα. Τι θα κάνουμε το απόγευμα;
-Αναστασία:Πάμε καμια βόλτα στην παραλία.
-Στέφανος:Ο,τι θέλει το κορίτσι μου. Να περάσω να σε πάρω κατά τις 8;
-Αναστασία:Ναι,μια χαρά. Τα λέμε από κοντά αν είναι.
-Στέφανος:Τα λέμε!της λέει και το κλείνουν.