"Tae ႐ွိလား"
အကိုဟင္းခ်က္ေနတုန္းတံခါးကဘဲလ္ျမည္သံၾကားလို႔လာဖြင့္ရာမွာ ဟိုတစ္ေန႔ကလာတဲ့အစ္မျဖစ္ေနသည္။
ဆူပုပ္သြားတဲ့သူ႔မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ထိုအစ္မက...
"ခဏ ခဏ
မ်က္ႏွာမပ်က္နဲ႔ဦး
အစ္မတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ပါဘူး ဟိုေဆာ့နဲ႔ယြန္းဂီလည္းပါတယ္ ဟီး"
အဲ့ေတာ့မွတံခါးေနာက္ကအကုိ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကပါထြက္လာၾကသည္။
"ဝင္ေလ
အကို ဟင္းခ်က္ေနလို႔"
ကိုယ္ကိုေဘးတိုးၿပီးဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့မွသံုးေယာက္လံုးအလ်ိႈလိွ်ဝင္လာၾကသည္။
"အကို အကို႔သူငယ္ခ်င္းေတြလာလို႔"
"ဟုတ္သားပဲ
သူတို႔လာမယ္လို႔ဖုန္းဆက္ထားတာ
ကိုယ္ေမ့ေနတာ"
"ဟင္းရည္အိုး ကြၽန္ေတာ္ဆက္ၾကည့္ထားလိုက္မယ္
သြားလုိက္ဦး"
"အင္း
ဆူရင္ေရနည္းနည္းထပ္ထည့္ ေနာက္တစ္ခါထပ္ဆူရင္ခ်လို႔ရၿပီ
ကေလးမခ်နဲ႔ေနာ္ မီးပဲပိတ္ထားလိုက္
အပူေလာင္မယ္"
"ကြၽန္ေတာ္လုပ္တတ္ပါတယ္ အကိုကလည္း"
"လုပ္တတ္လည္းမလုပ္နဲ႔ ကိုယ္စိတ္ပူေနရမွာ
အဲ့တာဆိုထားခဲ့ၿပီေနာ္"
အကိုထြက္သြားတာနဲ႔မီးဖိုေခ်ာင္ကိုနည္းနည္း႐ွင္းၿပီးအကို႔သူငယ္ခ်င္းေတြကုိတစ္ခုခုေကြၽးဖို႔စဥ္းစားရသည္။
ကို္ယ့္အိမ္ကိုတကူးတကလာလည္တဲ့ဧည့္သည္ေတြဆိုေတာ့
ဒီအတိုင္းႀကီးလည္းျပန္မလႊတ္ခ်င္။
ေရခဲေသတၱာထဲကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့မေန႔ကအကိုနဲ႔ေစ်းသြားဝယ္တုန္းက ႏွစ္ေယာက္အတူတူစားဖို႔ရာဝယ္လာတဲ့ဖရဲသီးတစ္လံုးကိုေတြ႔သည္။
ဖရဲသီးခဲြမလို႔လုပ္ေနတုန္း ဟင္းရည္အိုးဆူလာေတာ့အကိုေျပာသလိုေရနည္းနည္းထပ္ထည့္လိုက္သည္။
အသီးကိုအစိတ္ေသးေသးေလးေတြခဲြလို႔ၿပီးလည္းအၿပီး
အရည္အိုးလည္းေနာက္တစ္ေခါက္ဆူသြားၿပီမလို႔မီးပိတ္ၿပီး
အိမ္ေ႐ွ႕ခန္းကိုထြက္လာလုိက္သည္။
