BEST UNIT ( Soyeon & Yoongi )

35- KOKU

Burnunu yastığa biraz daha yaklaştırıp gözlerini kırpıştırdı. Aldığı koku hem çok yabancı hem de tanıdıkmış hissi uyandırıyordu. Gözlerini birkaç kez açıp kapadıktan sonra etrafına baktı. Miyeon odada yoktu. Ayrıca burası onların odası değildi. Hızla yatakta doğrulup dün neler olduğunu hatırlamaya çalıştı. En son arabada müzik dinliyorlardı. Sonra.. Onun elini hissetmişti saçlarında. Ürkek bir şekilde saçlarından gezmişti parmakları.
Soyeon hatırladıklarıyla yüzünü yorgana bastırdı. Neden bu kadar garip hissediyordu?

Yoongi de mufakta ondan farksız değildi. Dün gece yaşadıkları şey onun yüzünde tebessüme yol açmıştı. Uyandırmayı denese bile Soyeon'un kıpırdamadan dakikalarca aynı şekilde uyuduğunu görünce vazgeçip kucağına almıştı. Soyeon da uyku sersemi bir şekilde kollarını Yoongi'nin boynuna uzatmıştı. Kafasını göğsüne yasladığı an Yoongi ne yapacağını bilememişti.  Hatta bir an dengesini kaybetmiş, son anda toparlanıp apartmana girmişti. İlk başta koltuğa yatırmayı düşünse de sonrasında kendi yatağına yatırmıştı minik bedeni. Bir süre yatağa bıraktığı bedeni izlemiş, ardından odadan çıkmıştı.
Onu izlerken hissettiği ferahlığın bir sebebi olmalıydı. Bir insana bakarak, onun gülümsediğini görerek bile mutlu olmanın bir sebebi olmalıydı. Daha önce yaşamadığı için bilmiyordu bunları ama öğrenmek istiyordu.

Mutfakta duyduğu adım sesleriyle arkasını döndü. Bir insan nasıl bu kadar minik görünebilir, diye içinden geçirdi. Uykudan yeni kalkmış olduğu için yüzü biraz şişmişti. Yoongi bir an yanına gidip yanaklarını sıkmak istedi. Ardından içindeki garip isteğe engel olup gülümsemeye çalıştı.

Yoongi: Günaydın.

Soyeon : Günaydın. Dün gece...

Yoongi : Ne olmuş dün gece ?

Soyeon : Yine sana zahmet verdim, üzgünüm. Son günlerde pek uyuyamadığım için kalkamadım sanırım.

Yoongi : Sorun değil. Ayrıca ufacık bir şeysin. Zahmet falan vermedin.

Soyeon : O zaman gitsem iyi olacak.

Yoongi'nin yüzü düştü. Soyeon'un dünkü konuşmalarına kırgın olduğunu fark etti o an. Gitmek için arkasını dönen kızın kolunu tuttu.

Yoongi : Dün söylediklerim-

Soyeon : Gelirken düşündüm de.. Haklısın sanırım. Gerçek bir sevgi tatmadım ama onlar gerçek gibi hissettiriyor. Yaşamasam bile yaşamışım gibi geliyor. Evet çocukça ama-

Yoongi : Hayır hayır. Haklı falan değildim. O an.. Ne oldu bilmiyorum, kelimeler birden çıktı ağzımdan. Aslında-

Yoongi çalan telefonu umursamadan devam etmek istedi ama arayan kişi oldukça ısrarcıydı. Derin bir nefes alıp aramayı yanıtladı.

Yoongi : Ne var Namjoon ? Evdeyim çıkmadım henüz. Soyeon mu ?

Soyeon kızların onu merak ettiğini düşünerek endişelendi. Bu sefer burda kalmasını nasıl açıklayacağını bilmiyordu. Tam Yoongi'ye bir şey söyleyecekken  Yoongi konuşmaya devam etti.

Yoongi : Yanımda. Geleceğiz birazdan. Gelince anlatırım. Jungkook geldi mi eve ? Tamam, gelince konuşuruz.

Soyeon hızla telefonunu çıkarıp Soojin'e iyi olduğuna dair mesaj attı. Gidince hesap vermesi gerektiği için şimdiden kendini hazırlamaya çalıştı.

Yoongi : Sizinkilere haber vermek istedim ama numaraları yoktu bende. Seni de uyandıramayınca-

Soyeon : Sorun değil. Yardımların için sağol, gitmem lazım şimdi.

Yoongi : Bana kırgın olmanı istemiyorum. Bu şekilde gitme.

Soyeon : Şu an konuşmasak.. Kalbini kırmak istemiyorum.

Yoongi : Ben sadece-

Soyeon kolunu çekmeye çalışırken eli masadaki çaydanlığa çarpmış ve kaynar su  Yoongi'nin üzerine gelmişti.

Yoongi: Ahh !!

Soyeon : Çok.. Çok özür dilerim. Elim çarptı. İyi misin ? Şey yap. Çıkar hemen üstünü. Hadi git banyoya.

:
:

Soyeon kafasını banyo kapısına dayayarak konuştu.

Soyeon : Yapabileceğim bir şey var mı ?

Yoongi : Beni haşlamak dışında mı ?

Soyeon : Özür dilerim, gerçekten istemeden oldu.

Yoongi : Şaka yapıyorum. Çok yanmadım zaten.

Kapı sesi Soyeon'un kafasını o tarafa çevirmesine sebep oldu.

Soyeon : Kapı çalıyor. Birini mi bekliyordun ?

Yoongi : Hayır, kargom gelecekti. Odur muhtemelen, sen bakabilir misin?

Soyeon onaylayarak kapıya gitti. Kapıda gördüğü kişi kargocu değildi.
Yoongi imza atması gerektiğini hatırlayıp hızla banyodan çıktı. Tişörtünü giyerek kapıya yaklaştığında Hoseok'u görmesiyle çok yanlış bir durumun içine düştüklerini fark etti.

Hoseok : Yok artık, siz de mi ?