A Slayer At The Vendetta (Town of Laodicea Series #1 COMPLETED)

FORTY FIVE: THE DOWNFALL

Chill and Enjoy Reading!

__________

Natulala ako pagkatapos ng sigaw ko, 'di ako makapaniwala. Halong sakit at pagkamanhid ang naramdaman ko, na kahit pagkilos ay hindi ko magawa. Baka...baka lumabas sila? Tama, baka lumabas sila at hindi nasama sa pagsabog. Agad kong binuksan ang pintuan ng kotse at tatakbo na sana, nang may bumaril mula sa likod ko. Natamaaan ang balikat ko roon.

Tumingin ako sa likod at nakita ang estranghero na lalaki na bumaril sa akin, akmang kakalabitin niya pa ang gatilyo, nang bumagsak siya sa sahig. Nakita ko naman si Lyric, na nakatutok ang baril sa lalaking bumaril sa akin, Lyric pulled the trigger again, killing the strange guy. I was about to run in the flaming limousine, when I felt an arms snakinh into my waist and lifted me up from the ground.

Pinalo ko 'yon at nagpumiglas, tiningnan ko kung sino at nakitang kasama ito sa mga lalaking umaatake sa amin. Patuloy ang pagpupumiglas ko, habang naglalakad siya papunta sa isang puting van. Kinagat ko ang braso niya kaya napahiyaw siya sa sakit at kumalas sa akin, pumihit na ako para sana tumakbo, kaso hinampas ako nung lalaki sa batok gamit ang baril, na naging dahilan ng pagkawalan ko ng malay. 

Nagising ako sa isang haplos ng medyo magaspang na palad, minulat ko ang mga mata ko at nakita na nasa parang cabin ako. Maliwanag at halatang umaga na, bumangon ako at tumama ang paningin sa pares ng kulay bughaw na mata. My mouth gaped when I saw Paris' face in front of me, he is tenderly smiling like he is so happy to see me awake.

"Gising ka na pala," sambit niya. 

I held my temple and slightly massaged it, and looked to Paris again, is he real? Is he really here?

"You're so beautiful in the morning Natasha," he said smiling.

"Where am I?" I confusely asked.

"Oh you forgot? We went here yesterday to visit your parents and your aunt and uncle," he answered. 

What? My parents? Ano bang sinasabi niya?

"My parents are—"

"Shh...let's go they're waiting for us," he shut my mouth with his index finger and hold my hand. 

Naguguluhan pa rin ako sa sinasabi niya, pero sumama na lang ako papalabas ng cabin. Pagkalabas namin ay doon nasagot ang tanong ko, nasa Lao beach and resort kami. I'm still wearing the gown I wore yesterday, and according to what I remember yesterday. The Calibers are being attack by strange group of men, so why am I here with Paris? At anong sinasabi niyang makikipagkita kami sa mga magulang ko. 

Hawak ang kamay ko, iginiya ako ni Paris sa isang bamboo cottage, kung saan may mga nakahandang pagkain sa kawayang lamesa. My heart almost leap outside from my ribcage, when I saw the smiling face of Mommy and Daddy, sitting with them is Aunt Ruth and Uncle Paul. Is this true?

"Princess!" Mommy exclaimed. 

Naningkit ang mga mata ko, hindi makapaniwala sa nakikita. They are just too impossible to see!

"Upo ka hija..." inilahad ni Uncle ang bakanteng espasyo ng kawayang upuan sa harap nila.

Gamit ang naluluhang mata ay nilingon ko si Paris na may malapad na ngiti sa likod ko. 

"Am I dreaming?" I slowly asked him.

His smile faded as he saw my eyes crying, "What are you asking? Let us join them."