In The Arms Of The Possessive Mafia Boss (Series 1: Phoenix's Story)

CHAPTER 35

Hindi ko talaga makuhang intindihin ang plano nila kahit pa na sabihing plano iyon ni Phoenix. Hindi ko alam kung bakit ganun ang laman ng utak niya! Naiinis ako dahil sa katotohanang posibleng malagay ang buhay ng tao'ng pinain nila sa panganib.

What makes it different if we just go together instead of leaving someone for us to escape without any hindrances? What are you up to, Phoenix? Is this all about of him courted me? That's why you chose him to be left there and face those enemies after us alone? Because if that's the reason why, I will never take that as part of the plan!

Alam kong nakakainsulto ang pangunguwestyon ko sa plano nila na si Phoenix ang gumawa. Hindi porket na asawa ko siya ay susuportahan ko na lahat plano at desisyon niya sa buhay lalo na't bukod sa walang magandang maidudulot iyon ay makakapahamak pa ng iba.

Matagal na katihimikan ang bumalot sa amin sa buong byahe papunta sa kung saan bago iyon binasag ni Trigger.

"Ahm... Scarlet about uh Zef..." Pagaalangan niya.

Napatingin tuloy ako sa kanya ng may pagtataka at pagaalala.

Anong tungkol sa anak ko? Anong nangyari sa kanya?

Wala pa man ay parang babaha na ang luha ko sa kaba.

Napansin siguro iyon ni Trigger kaya naman ay mabilis niyang dinugtungan sa unang sinabi niya.

"Ahm no! It's not what you think it happened..." Mabilis na agap niya ng makita ang kaba sa mukha ko at pangingilid ng mga luha ko. "Its just that those days you're not with him, he seems so weak and not with his usual self. We all worried because if we forced him to do his usual doings, he ended up crying that even Phoenix can't stop him. Your three friends did the same when they visited Zef but no one can brought his old self. It's like the mature thinker yet child Zef was gone and replaced by an innocent mind and fragile body. Sa tingin ko... Naapektuhan yung bata sa pagkawala mo." Paliwanag niya.

I felt a relieve in my heart but the worried is still there, it can't be fade just like that, just because his not in danger but the fact that I wasn't around him and also witnessed the ambushed we'd encountered was enough to make him affected.

"G-ganun ba?" Tanging naiusal ko bago ibaling sa labas ang tingin.

Ang totoo ang dami kong gustong sabihin at alamin pero hindi ko magawang isabi. Gusto kong malaman kung kahit papano ba ay maayos naman ang kalagayan ng anak ko. Gusto kong malaman ang lahat ng nangyayari sa anak ko nung panahong wala ako sa tabi niya.

"If it possible to comfort you even if I'm so far with you, I'll make everything I know to comfort you." Mahinang usal ko.

Muling namayani ang katahimikan hanggang sa huminto ito sa gilid ng lumang gusali.

Iisipin ko na sana na baka magpapahinga lang kami pero nang lumabas si Ezekiel na sinundan ni Trigger ay sinalubong sila ng.mga armadong lalaki na nakabalot lahat at tanging mata at ilong lang nakikita.

What are they? Enemies?

Nilingon ko si Lance para sana magtanong tungkol sa mga sumalubong kina Ezekiel at Trigger nang makitang binuksan ni Ivan ang pinto sa gilid niya at lumabas, ganun din si Lance at sumunod kina Ezekiel kaya ako na lang ang naiwan na nakatingin sa kanila.

Sa paraan ng pagsalubong sa kanila nung mga armadong lalaki ay parang kilala sila nito at nirerespeto at dahil dun ay narehistro sa utak ko na...

'Phoenix's probably men'

May pinaguusapan silang parang importante dahil sa tutok ang lahat sa kanilang apat at maya maya pa ay bigla silang lumingon sa direksyon ko.

Napatalon ako bahagya dahil sa gulat at mabilis na nilihis ang tingin sa kahit saan pero maya maya lang ay dahan dahan akong pumihit para makita sila at halos lubayan ako ng kaluluwa sa sobrang gulat.