"Efsane Kadın"

8. "Eceline merhaba de!"

"Eee doktor bey? Nedir durum?" dedi Mahmut yanındaki Esmayı sakinleştirmeye çalışarak..

Doktor bir süre bu iki insanın yüzüne baktı..gözlerindeki endişeyi gördü...ve derinden nefes alıp sorusunu sordu...

"Halüsinasyonlar görüyor...olmayan sesler duyuyor,birisi ile konuşuyor dediniz değil mi?" 

"E-evet üstelik inkar ediyor...biz öyle bir şey yok,ses duymuyoruz dedikce inkar ediyor...inatla gördüğünü söylüyor...bi anlık gözünün önünden gidiyor gördükleri ve kriz geçiriyor.." dedi Esma titreyen sesi ile...

"Anladım...böyle durumlar şizofreni ve diğer akıl hastalıklarının belirtileridir..."

"Nasıl yani? Şizofren mi Ali? Y-ya da d-deli?" dedi Mahmut endişe ve korkuyla..

"Genellikle böyle belirtiler olan hastalara bu teşhisler konulur ama..."

"Ama?..." dedi Esma heyecanla..

"Ama başka bir nedeni de ola bilir...ağır bir travma...Ali Rahmet bey ağır bir olay yaşadı mı? Şiddet görmek, kaza,yangın ... çocukluk travması da ola bilir...ya da çok sevdiği birisini kaybetdi mi?"

Esma ve Mahmut bir-birlerine baktılar üzgünce...

Mahmut derinden nefes alıp anlatmaya başladı...

"28 yıl önce...bir arkadaşımızı kaybettik...daha doğrusu Ali Rahmet sevdiği kadını kaybetti..."

"Bir kaç ay ortadan kayboldu...sonra....sonra ölüm haberi geldi...biz zorla olsa da atlatdık ama Ali...o atlatamadı...önce sevdiğini başkasına verdiler sonra onu topraga verdi...daha sonra kendisi hapse girdi bir suçdan dolayı...yeni çıktı hapishaneden...Hünkarı,yani sevdiği kadını kaybettikden sonra Ali asla eskisi gibi olmadı...böyle şeyler yaşamıyordu...krizler geçirmiyordu...defalarca Hünkarın fotoğafıyla konuştuğunu gördüm...geceleri rüyasında da görürdü alışmıştı...ama bu ilkdi...ilk defa böyle bir şey yaşanıyor...Hünkarı gördüğünü söylüyor..."

"  Başınız sağ olsun! Mahmut bey,Esma hanım...kendiniz de anlaya bilirsiniz ki, Ali Rahmet beyin Hünkar hanımı kaybetmesi onda ağır bir travma yaratmış... görünüşe göre o kadar düşünüyor ki Hünkar hanımı artık beyni onu gerçek sanıyor..." dedi doktor

"Peki...ne yapacağız? Akıl hastanesine mi kapatacağız?" dedi Esma korkarak..

"Hayır...akıl hastanesine kapatmayacağız...antipsikotik ilaçlar yazacağız...onları içireceksiniz...ve mümkün oldukca evinde,iş yerinde Hünkar hanımı hatırlatan eşyaları vs. ortadan kaldırın ama direk değil..yavaş yavaş...çünkü bir anlık her şeyin yok olması onu kötü etkileye bilir..her durumundan da beni haberdar ederseniz lütfen.."

"Peki doktor bey...teşekkür ederiz.."

....

Doktor gittikden sonra Esma ve Mahmut uyuyan Ali Rahmetin yanına geldiler...

Yatağın karşısındaki koltukta oturdular.Mahmut Esmayı göğsüne bastırdı ve zar-zor duyulan sesiyle konuşmaya başladı..

"Ne yaman bir sevdaymış bu sevda,Esma?Nasıl da yıktı geçti dağ gibi adamı...hani kabullenmişti...atlatmıştı hani?."

"Atlatmadı Mahmut...atlatamadı...onun canı gitti...kalbini verdi toprağa...sevdiğini kaybetti delirmesin de ne yapsın..." dedi Esma üzgünce

"Keşke...keşke bu kadar çok sevmeselerdi be..." dedi Mahmut

"Yapamazlardı...Hünkarın da Ali Rahmetinde kitabında sevmek  'Bütün varlığınla,en içten duygularınla,ruhunla bağlanmak' tı  bir insana...onlar severse tam sevmeliydiler...az sevemezlerdi...sahte sevgi yoktu onlarda...aşk vardı..." dedi Esma