Lumuhod siya sa harapan ko at nag maka-awa, please, wag ganito. Marupok ako.
"Tumayo ka d'yan, please." Nanlulumo akong tumitig sa mga mata niya. Nang dahil sa mga matang 'yan, ilang beses akong nasaktan.
"Pagod na pagod na 'ko sayo" ngumiti ako sakanya. "Hindi ako sa relasyon napagod alam mo ba 'yon?" tumingala siya sa'kin.
"Sa karelasyon ko mismo. Sayo mismo." Pinipigilan ko ang mga luhang nagbabadyang bumagsak. "Masakit para sa'kin na makitang nasa harapan kita ngayon, pagtapos mo sa iba."
Tumalikod ako at pinunasan ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan dahil ayaw kong magmukhang tanga'ng umiiyak sa harap niya, kinalma ko muna ang sarili ko dahil nahihirapan akong huminga.
Nasasaktan ako, nasasaktan ako para sa sarili ko. Napaka tanga mo, Presley! Ilang chance na nga ba ang binigay ko? Hindi ko na mabilang, pero ang alam ko lang ay lagpas bente na, gano'n ako katanga.
Napaka rupok ko pagdating sayo. Pero sinira mo' ko.
Pinalis ko ulit ang mga luha sa mukha ko at umuwi na sa bahay para magpahinga. Napaka sakit ng araw na 'to.
Napag-isipan ko na kung babalik man siya ay tatanggapin ko pa ba? Bibigyan ko pa ba ng chance?
Magtitiwala nanaman ba ulit ako? Nagsasawa na'ko
I decided to give it another chance.
But this time, I will give it to myself.
A chance to love myself.
