Harry's POV:
Το κουδουνι για διαλειμμα χτυπησε και εγω βγηκα απο την αιθουσα γρηγορα. Απλως δεν ηθελα να μεινω μονος με την Irene παλι. Μερικες φορες μες στο μαθημα, την επιανα να με κοιταει σαν να ηθελε να μου πει κατι, καλυτερα να μου εξηγησει. Τι να μου εξηγησει? Δεν προκειται να καθισω και να την ακουσω! Θα χασω το χρονο μου ακουγοντας τις ηλιθιες δικαιολογιες της!
Δεν ειναι οτι την μισω, επειδη με κατηγορουσε στον David. Απλως με επιασε απροετοιμαστο και με πειραξε λιγακι. Για να λεμε την αληθεια, με εκανε να ξαναθυμωσω με τον εαυτο μου, γιατι μου θυμισε ποσο την πληγωνα ειρωνευοντας την. Ημουνα θυμωμενος με τον εαυτο μου, γι' αυτο αντιδρουσα και συμπεριφερομουνα ετσι. Την Irene δεν την μισω! Ειχε το καθε δικιο να με κατηγορει στον οποιονδηποτε! Αν, ομως μεινω καπου μονο με αυτη, σιγουρα θα ειναι πολυ αβολο. Η Irene δε θα μου μιλαει γιατι θα νομιζει πως ειμαι θυμωμενος μαζι της και πως αν το κανει θα ξεσπασω πανω της, ενω εγω θα πεθαινω να ακουσω τη φωνη της. Και να ηθελα να της θυμωσω, δε θα μπορουσα.
Σκεφτομουνα πολλα μεχρι που η φωνη του Louis με εβγαλε απο τις σκεψεις μου.
"Τι γινεται, φιλε? Μας ξεχασες?" ο φιλος μου ακουμπησε το χερι του στον ωμο μου και με κοιταξε βαθια στα ματια. Το μισω οταν μου κανουν τετοιες ερωτησεις.
"Οχι" απαντησα χωρις ιχνος συναισθηματος και εσκυψα το κεφαλι μου κατω.
"Συμβαινει κατι?" με ξαναρωτησε ο Louis. Με κοιταξε περιμενοντας μια απαντηση και εγω πηρα μια βαθια ανασα.
"Οχι, απλως τις τελευταιες μερες ειμαι λιγο αφηρημενος!" ειπα βαζοντας το προσωπο μου στις παλαμες μου.
"Αληθεια, κανεις παρεα με την Irene?" την περιμενα αυτη την ερωτηση αν και δεν ηθελα να την ακουσω καν. Δεν μιλησα, απλως εγνεψα καταφατικα. Δεν νομιζω οτι ειναι η καταλληλη ωρα να του εξηγησω τι ακριβως εχει συμβει.
"Τωρα θα μπορεις να την πλησιασεις πιο ευκολα!" ο Louis μου ειπε χαμογελωντας και εγω του χαρισα ενα ψευτικο χαμογελο.
"Παμε στα παιδια? Θα νομιζουν οτι μας παρατησες!" εγνεψα ακομη μια φορα και πηγαμε ακριβως μπροστα απο τα γραφεια των καθηγητων, οπου ηταν ο Liam, o Niall και ο Zayn.
"Κοιταξτε ποιος μας θυμηθηκε!" ο Zayn ειπε μολις με ειδε.
"Σκασε" του απαντησα αμεσως. Πραγματικα, δεν εχω ορεξη να ακουσω τα αστειακια τους.
"Τι εχεις?" ο Niall με ρωτησε και ηδη εχουν αρχισει να με εκνευριζουν αφανταστα.
"Τιποτα δεν εχω!" φωναξα.
"Φαινεται!" ο ξανθος με τα γαλανα ματια ειπε αλλα τον αγνοησα. Το κουδουνι για μαθημα χτυπησε και ευτυχως ειναι η τελευταια ωρα. Δεν αντεχω λεπτο παραπανω εδω μεσα, αλλα πρεπει να κανω υπομονη.
Hey! Χρονια Πολλα και καλη χρονια απο εμενα! Τι κανετε? I love you!!!!!!!!!!
DU LIEST GERADE
The annoying boy// Harry Styles fanfiction
FanfictionΚανένας δεν μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματά του για κανέναν και μερικές φορές αυτό είναι επικίνδυνο, μετατρέποντας όσα έζησες σε ένα λάθος....
