Ben Ceylin.17 yaşındayım.Okulun en popüler kızıyım.
Ama hiç sevgilim yok.
Erkekler bana bayılıyor ama çıkma teklif etmeye cesaretleri yok.
Çünkü ben duygusuz soğuk bir kızım neden mi?
Ben doğduğumdan beri bir lanetle yaşıyorum.Yanımda kalan herkes zarar görüyor ve bu beni öldürüyor.
Doğdumdan beri bu lanet bana bazı güçler veriyor.Örneğin 4 elementi bükebiliyorum aynı avatar gibi.Ne komik değil mi?
Bu sinir bozucu şey sinirlendiğim de daha da güçleniyor.Ve büyüdükçe de...
Üstelik bunu bilen herkes yanimdan uzaklaştı.Bir tek Umay hariç o bana her zaman destek oldu.Tabi ailemde olmuştu ama onlar 1 yıl önce öldüler.Neden olduğunu bilmiyorum ama bu beni daha çok meraklandırıyor.Buna en büyük etken de annem ölürken bana bir mektup bırakması okurken hala gözlerim doluyor;
Kızım biliyorum biz seni her zaman üzdük.Sen başkalarına zarar verirsen diye seni herkesden uzak tuttuk.Aslinda bunlar senin güvenliğin içindi.Sen bizi şimdi anlamıyorsun ama ileride anlayacaksın benim narin kuşum.Bu lanetin sebebi biziz ama lütfen bize kızma canım kızım.Seni çok seviyoruz lütfen bizi unutma.
Sadece bunları yazmıştı.Onlara çok öfkeliydim hem de çok.onlardan nefret ediyordum ama umay kadar bana destek olmuşlardı.Bu biraz öfkemi dindiriyordu ama nefretim hiç bitmiyordu.
"Ceylinnn"bu umayın sesiyiydi.Bir yere gözlerini pörtletmiş bakıyordu.Nereye baktığını merak etsem de bakmadım çünkü ne zaman gözlerini pörtletmiş baksa orda bebelaclar oluyordu(bu umayın yakışılı erkeklere dediği lakap)
"Ne var Umay??" Sesim bıkkın çıkmıştı.
"Bebelac'a bak!!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BANA SEN LAZIMSIN
Teen FictionDoğumundan itibaren lanetli olan ve zaten her günü yanmakla geçen bir kızı aşkın ateşi ne kadar yakabilir ki?
