Geçmişten Kalan

44

" Ben senin odanı hazırlayım geliyorum." demişti Lale hanım.

" Teşekkürler." dedim ve lale hanımın gitmesi ile Kaan'a döndüm.

Kaan yanıma yaklaştı ve alnımı öptü.

" Ne dicem baksana. Söyle anneme bu gece beraber uyuyalım!" dediğinde Kaan'ın karnına kolum ile vurmuştum.

" Sadece uyucaz hasret kaldım." dedi o güzel gözlerini ile bana bakarak.

" Ben tek yatıcam!" dediğimde Kaan'ı bırakıp odaya yol aldım. Merdivenlerden çıkarken duvarlardaki tablolar çok hoştu.

5 parçadan oluşan bir tabloydu ve resimde güzel bir gemi vardı. Gökyüzündeki bulutlar da tabloya renk katmıştı. Çok özenle yapıldığı belliydi.

Etrafı incelemeyi bırakıp odaya geldiğimde annesi odayı hazırlamıştı.

" Çok teşekkürler zahmet oldu." dedim annesine bakarak.

" Ne zahmeti kızım." Dedi ve yanağımı okşayıp odadan çıkmıştı.

Arkamı döndüm ve Lale hanımın odadan çıkmasını bekledim. Kapının kapanma sesi ile cama yaklaştım. Ay' a bakarak düşündüm. Eskiye döndüm. Geçmişe döndüm. Beni ben yapan şeyleri düşündüm bu hayatta. Hayat ne demekti?

Hayat bazen bir kulağından girip diğer kulağından çıkan sesleri daha sonradan anlamaktır.

Hayat bazen duygusal bir şarkının içinde kaybolmak gibidir.

Hayat bazen gündüz aydınlığında geceyi yaşamaktır..

Hayat bazen insafsız bazen çok adildir.

Hayat bazen sadece aşktan ibarettir.

Bazenlerle dolu bir hayat işte bugün ne olacak yarın neleri getirecek kim bilir...

Kendi kendime düşünürken ses geldi arkamdan.

"Hayat A ve B noktası arasında gittiğin bir yoldur.Otomobilini seçemezsin.Yakıtını seçemezsin.Sadece giderken yanına kimleri alacağını seçebilirsin.Yoldaki virajları kestiremezsin.Yokuş çıkar,ayı çıkar,taş düşer ama yine de gitmeye devam edersin.." dedi Kaan ve yanıma gelip oturdu. Benim gibi gökyüzüne yıldızlara, ay'a baktı.

Kaan'ın gözlerine bakarak konuştum.
"hayat bazen,özgürlüğü en kalın zincirlerde aramaktır...

Hayat bazen, henüz yolun yarısına geldiğinde oldukça yorulmuşken,daha bir o kadar daha yolun olduğunu kabullenmektir." dediğimde tebessüm etti.

O gülüşte neler saklı biliyordum. En önemlisi o gülüş için dünyayı yakardım.

Kaan'la sohbet ettikten sonra kapıyı kapattı ve kendi odasına gitti. Bende kendimi yatağa attım ve uykuya daldım.

&

Sabah uyandığımda yataktan kalktım ve yatağı yatıp lavaboya gittim. Lavaboda işlerimi hallettikten sonra odadan çıktım ve mutfağa baktım.

Lale hanım şarkı açmış onu mırıldanarak kahvaltı hazırlıyordu.

" Günaydın." Dedim gülerek ve odaya bir adım atarak girdim.

" Günaydın kızım. Güzel uyuyabildin mi?" dedi bana baktıktan sonra kahvaltı ile uğraşarak.

" Evet teşekkürler güzel uyudum." dediğimde etrafta Kaan'a baktım.

" Kahvaltı hazır. Rica etsem Kaan'ı sen uyandırır mısın?" diye ricada bulunmuştu Lale hanım.

Aklıma Kaan'ın babası gelmişti? O neredeydi?

" Şey yanlış anlamazsanız eşiniz nerede?" dediğimde bana baktı Lale hanım.

Sormamalı mıydım başta? Hata mı etmiştim?

" Pardon haddini aştım. Kusura bakmayın." dedim Lale Hanımın gözlerinin içine bakarak.

Fazla merak iyi olmadığını biliyordum..

" Sorun yok kızım. Sinan amcan annesinin evinde." dediğinde " neden orada?" demek istemiştim ama çekindim.

Lale hanım anlamıştı ki sözüne devam etti.

" Biz biraz tartıştık. O da annesinin yanına gitti." dediğinde ne dicemi bilemiyordum. Nasıl bu konuyu kapatabilirdim ki? Veya şöyle neden her seferinde insanların yaralarını açıyordum?

" Kusura bakmayın sormamam gerekiyordu." dedim.

" Hadi Kaan'ı çağır." dediğinde Kaan'ın odasına yol aldım.

Hani insanlar bir konuda üzülür ama belli etmez ve başka konuya geçerdi ya tam olarak öyle bir insandı. İçinde neler yanıyordu kim bilir Lale hanımın.

Kaan'ın odasına geldiğimde kapıyı tıklattım ama ses yoktu. Tekrar tıklattım ama yine duymadı. Kaan duyuyor musun beni? dedim hafif bağırarak.

" Girebilirsin!" dediğinde kapıyı açtım.

Yatakta hafif doğrulmuş, elleri ile saçını düzeltiyordu. Çok masumdu.

" Günaydın." dedim gülerek.

" Günaydın sevgilim." dediğinde gülerek ona baktım.

Daha sonra cama yaklaştım ve perdeyi çekip camı açtım.

Kaan'ın gülme sesi gelince Kaan'a döndüm.

" Neye gülüyorsun?" dedim Kaan'a bakarak.

" İleride diyorum nasip olur mu?" dediğinde utanmıştım.

Yüzüme baktı gülerek ve yataktan kalkıp yanıma geldi. Gözlerime uzun uzun baktıktan sonra sımsıkı sarıldı.

Bende ona sarıldığımda yine içimde kelebekler uçuşmaya başlamıştı.

" Daha uyanmadı mı?" dedi Lale hanım. Sesi git gide yaklaşıyordu.

Hızlıca kaan'dan ayrıldım ve odadan çıkarken Lale hanım karşıma geldi.

" Evet şimdi uyandı." dedim Lale hanıma baktıktan sonra Kaan'a dönerek.

" Tamam hadi kahvaltıya." dedi ve benden önce mutfağa gitti.

" Hadi hızlı gel." Dedim Kaan'a ve bende Lale hanımın peşine gittim.

Evet uzun bir süre bölüm atmadım ama aklıma hiçbir şey gelmiyordu. Yazım yanlışları için şimdiden kusura bakmayın. Sonra görüşmek üzere ☘️.