Kendimden geçtim, senden asla...

4. Baykal'ın kızı

Salih Efsun'u arıyordu.
"İstediğini yaptım. Yalnız Yamaç perişan bir halde..."
Efsun bunu duyunca üzülmüştü "bana geliyor değil mi ?"

- Salih : büyük bir ihtimalle evet
- Efsun : tamam. Ben devamını hallederim
- Salih : Efsun emin misin ? Canı çok yanıyor
- Efsun : Böylesi daha iyi...

Efsun düşünüyordu. Hazırlanması lazımdı. Sevdiği adam ona gelecekti. Onu öyle bir karşılaması gerekiyordu ki, Yamaç bu görüşmeden sonra onun yanına asla gelmeyecekti.

~

Yamaç gelmişti Efsun'un evine beklediğinden daha çabuk çünkü aklı hep Efsundaydı. Evi ezbere biliyordu. Bilmediği tek şey hangi camın açık olduğuydu. Efsun koltukta oturuyordu elinde Alexandre Dumas'nın "Monte Cristo Kontu" adlı eseri vardı. Onu okuyordu. Hazırdı sevdiği adam gelecekdi biliyordu. Evde yalnız oturuyordu.

Odasından bir ses geldiğini duymuştu ama kıpırdamamıştı oturuyordu.
Yamaç Efsun'un odasından girmişti bu sefer, salonda ışık vardı oraya yönleniyordu.

Girmişti salona ve Efsun anlamıştı Yamaç içerdeydi. Ama Yamaç kıpırdamıyordu. Sevdiği kadına bakıyordu sessizce. Tam hareket edecekken. Efsun eline telefonunu almıştı ve birisini arıyormuş gibi yapıyordu.

- Efsun : Arıkçım nasılsın ? Umarım rahatsız etmiyorum seni ? Ya benim baya canım sıkılıyor. Bana gelsen beraber film izlesek ? Biliyorum saat 11 oldu ama yapmadığımız bir şey değil ki ? Bugün moralim yok. Biriyle buluştum iş teklifi ettim ama işe yaramadı kabul etmedi.

Yamaç beyni vurulmuşa dönmüştü aklı almıyordu. Bu duyduklarına inanamıyordu.

- Efsun : Tamam Arık neyse başka bir gün yaparız. Tamam görüşürüz hadi bye bye canım.

Efsun halen dinliyordu fakat kıpırdama yoktu. Telefonunu koymuştu ve kalkmıştı. Su içecek gibi mutfak kısmına geçecekti ki tam dönerken sevdiği adamı görmüştü.

Görmez olaydı ona öyle bakıyordu ki sanki dünya alev alıyordu. Efsun kendini toparlamaya çalışıyordu şaşkın bir tavır almıştı...

- Efsun : Yamaç ? senin ne işin var burda ?
- Yamaç : sence ? Bugün kim Çukur'a geldi ? Kim evime geldi ?
- Efsun : evin olduğunu hatırlamana sevindim...
- Yamaç : konuyu saptırma ! Bana açıklama yapmak zorundasın !
- Efsun : zaten sana hep açıklama yapmak zorundayım. Basın açıklaması istermisin ?
- Yamaç : Efsun !??
- Efsun : Tamam... Tamam... Senin evine geldim evet. İtiraf ediyorum merak ettim. Seni değil Çukur'u merak ettim ve biliyorsun ki Akın'la görüşmek istedim. Nehir'e sinsice yaklaştım.

O sırada Yamaç'ın gözleri parlıyordu. Yamaç söz alacaktı ki Efsun kesti.

- Efsun : Madem açıklama yapıyorum sonuna kadar dinleyeceksin beni. Başta Nehir'le buluşma sebebim senle alakalı bilgi almak ve canını yakmaktı ama fark ettim ki ona aşık değildin. Bu benim işime yarıyordu çünkü seni kendime aşık etmek istedim. İşimi kolaylaştırdın hep sen geliyordun yanıma.

Efsun gülüyordu.

- Efsun : Benim gayem sadece Çukur'u almaktı. Hepsini yalandan yaptım. Ama Nehir'in hamile kaldığını duyunca planımı değiştirmem gerekiyordu. Böyle devam edemezdim. Ben Çukur'u niye almak istedim Yamaç ? Çünkü babam öyle istemişti. Kafamda taşlar yerine oturmuştu Yamaç. Ve sonra Arık geldi... Arık güvendiğim ve sevdiğim birisi. Çağatay ise tam tersiydi. Seni kullandım ona karşı. Çağatay'dan kurturmak en çok benim işime yarıyordu. Çağatay bana sert davranıyordu.

O sırada Yamaç'ın gözleri daha koyulaşmıştı.

- Efsun : Fakat Arık gelince sana ihtiyacım yoktu. Onunla Çukur'u alabilirim... Alabilirdim. Arık bana güveniyor. Onunla daha kolaydı...

Yamaç duyduklarına inanamıyordu. Efsuna yaklaşmıştı "saldırıyorsun.. Canın yandığı için."

- Efsun geri çekilerek : Yamaç anlamadığın bir şey var. Ben istediğimi almak için adam harcarım seninle aynı şeyi yapacaktım fakat bebek konusu planımı değiştirdi. Ve üstüne Arık gelince sana ihtiyacım yoktu. Kabul et ki bebek olmasaydı biz beraber olacaktık ve bende Çukur'a sahip olacaktım.
- Yamaç : Efsun... İnanmıyorum sana. Bu dediklerinin hepsi yalan.

Yamaç Efsun'a yaklaşmıştı. Gözlerine bakıyordu. İnanmıyordu ona.

- Efsun : sana nasıl ispatlayabilirim ?
- Yamaç Efsun'un yüzünü inceliyordu : sadece bir şekilde anlayabilirim.
- Efsun : nasıl ?
- Yamaç : böyle !

Yamaç hiç beklenmediği bir anda Efsunu kendine çekerek dudağına yapışmıştı çok şiddetli bir öpücüktü bu. Canı yanınca Yamaç Koçovalının öpücüğü sert olmuştu. Efsun hazırlıksız yakalanmıştı ve öpücüğüne karşılık vermişti. Bu Yamaç'a yetmişti. Karşılık vermeseydi inanacaktı fakat bu aşamada inanamazdı. İnanmıyordu...

Efsun birden kendine gelmişti ve onu sert bir şekilde itelemişti
"Yeter !!"
Eliyle kızarmış dudağını siliyordu.
Yamaç ona bakıyordu.

- Yamaç anlamıştı : beni seviyorsun onu biliyorum. Ama beni kendinden uzak tutmaya çalışıyorsun. Nedenini bilmiyorum. Bu beni delirtiyor. Neden böyle yapıyorsun ?! Bebek konusu mu ? Ama o olsa böyle Çukur'a saldırmazdın. Başka bir şey var... Bir şey saklıyorsun benden...
- Efsun : Yamaç seni istemiyorum.
- Yamaç : öpücüğüme karşılık verdin !
- Efsun : ben Arık'ı seviyorum. Ona aşığım. Bu gece onu bekliyordum. Beni öpünce ondan karşılık verdim. Çünkü ona dokunmak istiyordum.

Yamaç duyduklarına inanamıyordu.. Arık ismi kafasında yankılanıyordu. Dünya başına yıkılmıştı.

- Yamaç : öyle mi Efsun hanım ?!
- Efsun : öyle !!
- Yamaç : tamam. Tamam. Öyle olsun. Bilki bu defter böyle kapanmayacak.
- Efsun : ne demek istiyorsun ?
- Yamaç : yakında görürsün.

Yamaç öfkeli bir şekilde oradan hemen ayrılmıştı. Arık'tan fena şekilde intikam alacaktı. Artık kimse onu durdurmazdı.

Yamaç biliyordu Efsun onun seviyordu. Dediklerine hiç inanmamıştı. Bir şey saklıyordu. Madem yalanla devam edecekti. O da Arık'ı ezecekti. Erdenetler'den kurtulma vakti gelmişti.

Efsun yıkılmıştı.. Ağlıyordu. Sevdiği adam'a neler demişti neler... Baykal'ın kızıydı...
Ama buna rağmen Yamaç oradan giderken bile ona aşk'la bakmıştı.

Efsun bazen korkuyordu. Ve o korku yine onu sarmıştı. Yamaç'ın aşk'ını öyle hissediyordu ki sanki Efsun'un Yamaç'ı sevdiğinden Yamaç Efsun'u daha çok seviyordu. Bu aşk ateş topu gibi zaman'la büyüyordu ve her yeri yakacaktı... Yakacak güçteydi.

Peki şimdi neler olacaktı ?! Yamaç iyice Arık'a saracaktı. Planı istediği gibi gitmemişti... Bu gece uykusuz geçecekti Efsun biliyordu bunu. Yine sevdiği adamdan uzak ve yalnız uyuyacaktı...