The Unchained Melody (Moonstone Series: 1)

Chapter 9

"Pano sa monday nalang ulit?" Tanong ni Eian nang palabas na kami sa main door at tinatahak ang daan sa gate. Alas kuwatro y media na ng hapon. I still have 2 hours to be with Zarius pa.

"Oo nga! Ang galing ng leader naten!" Natawa naman ako sa sinabi ni Kio.

"Ay oo nga pala ka ano ano mo si Ivan?" Jiro suddenly asked.

"He's my cousin."

Nanlaki naman ang mata nila.

Second year din si Ivan kagaya ni Zarius at pareho sila ng kurso.

"Totoo?! Kaya pala parang pareho yung awra nyo!" Nate said.

"Halimaw din sa court yon eh! Lalo si Craye, Varsity ng school natin. Ka team nila sila Zarius eh!"

"Talaga?" Tumango naman sila. Now I am curious kung gaano ba talaga kagaling sa court si Zarius.

"Huy bat andito si Zarius?!" Mariing bulong ni Klane nang nakalabas na kami. Kaya lumingat din ako para tingnan.

Then I saw him leaning on his car coolly. Parehong naka pamulsa ang kamay sa bulsa.

Madilim ang mga mata na nakatitig samin lalong lalo na sa mga kasama ko.

"Sundo mo?" Tanong sakin ni Kio.

"Ahm oo." Nahihiya kong saad sakanila.

"Kala ko pa naman maihahatid kita." Malungkot na sabi ni Jiro. Pero nagkibit lang ako.

"I have to go. Thanks btw and see you on monday!" Saad ko sakanila. At tumingin kay Eian.

"Mauna na ako, salamat Eian."

"Welcome, ingat kayo." Tapos ngumiti naman sya, kaya tumango nalang ako at pumunta na kay Zarius.

Nang nasa harapan nya na ako ay, kakaway pa sana ako ulit kila Eian nang buksan nya na ang pinto at padarag akong isinakay.

"Tsk." He just said at umikot na sa kabila. Halos mabingi pa ako sa pag ka sara nya ng pinto nya

Ano na naman bang problema ng isang to?!

Pagka sakay nya ay may kinuha syang kung ano sa dashboard, bubblegum pala.

Tapos ay inistart nya na ang sasakyan. Mataman ko lang syang pinagmamasdan. Parehong nakakunot ang kilay at madilim ang mga tingin sa daanan.

I sighed at mas minabuti na hindi na muna magsalita tapos tumingin sa bintana.

Ilang minuto pa ang tinagal ng katahimikan bago ko ako nalang ang tuluyang bumasag.

Mariin parin ang pagkakahawak nya sa manibela, kahit natatakot ako sa aura nya ay hindi ako nagpadala.

"A-are you mad?" I almost whispered while playing with my fingers.

He didn't response.

I sighed, he's mad alright.

"I'm sorry." I surrendered, eventhough I didn't know that I did sometime wrong.

I glanced at him and saw his jaw clenched.

"Damn." Mura nya at maya maya lang ay inihinto nya ang sasakyan sa gilid. Nagtaka naman ako at tiningnan sya.

"Fuck! I didn't damn!" Hindi nya matuloy tuloy ang sasabihin habang hinahampas ng malakas ang manibela. Hindi ko maiwasang matakot sa nakikita ko sakanya ngayon.

Bakit sya ganito?

Natatakot ako ngayon, he might harm me.

Sumiksik ako sa may bandang bintana at nag halukipkip. Natatakot ako sakanya.