Kunnen we dit aan (leonetta)

H17

~pov Leon ~

De gynaecoloog heeft uiteindelijk bloed kunnen trekken van vio voor de niptest. We mogen dan naar huis. Vio besluit om mee te gaan met Angie. Ze kan ook niet altijd boos blijven op haar vader. Ik geef haar een zoen en stap in mijn auto. Vio stapt in de auto van Angie. Ik start de motor en rij naar huis.

~pov Violetta ~

Ik stap met weinig hoesting in de auto. Heel de rit heb ik niks gezegd. We komen dan thuis aan. "We zijn er." Zegt Angie. Ik zucht en doe de deur open. "Meisje alles goed." Zegt papa wanneer ik binnen stap. Ik negeer hem en loop naar mijn kamer. Angie komt binnen in mijn kamer. "Doe eens weer normaal tegen je papa." Zegt Angie. "Ik wil wel, maar kan het niet." Zeg ik. "Snap ik, maar jullie zien er alle 2 van af." Zegt Angie. "Oké, ik zal het goed maken met papa." Zeg ik. "Dat is goed. Kom mee naar beneden." Zegt angie. Ik knik en loop achter Angie mee naar beneden. "Sorry papa, dat ik jou niks liet weten van toen ik in het ziekenhuis was." Zeg ik. "Is niks. Ik had het liever niet gehoord van Angie maar van jou. Sorry dat ik zei dat je je eigen leven og niet mag leven." Zegt papa. "Is niks, maar misschien kunnen Leon en ik hier dan nog een jaar blijven met ons kindje en daarna naar een eigen huis." Zeg ik. "Is goed voor mij." Zegt papa. Ik ben blij dat het weer goed is met papa en ik geef hem een knuffel. Het is dan al avond dus ik ga gaan slapen. Voor dat ik ga slapen stuur ik nog efkes met leon en ga dan slapen.

~Violetta is 7 maanden zwanger~

Leon bleef weer bij mij thuis slapen. Plots voel ik zijn lippen om de mijne. "Goeiemorgen mijn schoonheid." Zegt Leon. "Goeiemorgen." Zeg ik slaperig. We staan op en lopen naar beneden. "Goeiemorgen." Zegt Angie. "Goeiemorgen." Zeggen Leon en ik in koor. We gaan aan de ontbijttafel zitten en plots voel ik stampen. Ik ga met mijn hand naar mijn buik en Leon ziet het. "Gaat het schatje." Zegt hij. "Ja hoor, ons kindje stampt gewoon." Zeg ik terwijl ik Leon zijn hand pak en hem op mijn buik leg. "Hoe is het eigenlijk met mijn favoriete nichtje?" Vraagt Angie. "Goed hoor." Zeg ik. We eten ons ontbijt op en maken ons klaar want we moeten vandaag weer naar de gynaecoloog. We stappen in de auto en rijden naar het ziekenhuis. We lopen dan naar binnen en gaan in de wachtzaal zitten. "Mevrouw Castillo." Zegt de gynaecoloog. Leon en ik staan op en volgen de gynaecoloog. Ik moest op de onderzoekstafel gaan liggen en men t-shirt omhoog doen. "Je bent nu 7 maanden ver. Zou je in het ziekenhuis of thuis willen bevallen?" Vraagt en zegt de gynaecoloog. "Liefts thuis." Zeg ik. "Oké, dan gaan de laatste bezoekjes voor een echo door bij jou thuis en met een andere gynaecoloog." Zegt de gynaecoloog. "Oké." Zeggen leon en ik in koor. We gaan dan weer naar huis. Als we thuis aankomen stapt Leon uit de auto en doet mijn deur open. Ik stap uit en heef hem een zoen. "Ik verlang al tot ons kindje er is." Zegt leon. "Ik ook." Zeg ik terwijl ik over mijn buik wrijf. Ik pak Leon zijn hand en leg hem op mijn buik. "Jij wordt de beste papa dat ons kindje kan wensen." Zeg ik. "En jij de beste mama." Zegt hij. We geven elkaaf een kus en lopen naar binnen.

~pov Leon~

Ik ben bezorgd om vio. Ze is inmiddels al 7 maanden ver. We moeten vandaag nog eens naar de gynaecoloog en we moeten dan zeggen of ze thuis wil bevallen of in het ziekenhuis. Ik weet dat vio liefst thuis wil bevallen omwille van haar vader.