Nasza historia- Natalia i Kuba

31

Rozdział napisany przez xvmoon

Kuba:Co się dzieje? Spokojnie, tylko nie płacz słonko... - powiedzial
z troską
-Bardzo cię kocham, ale ja mam wrażenie, że za szybko razem zamieszkaliśmy. Nie chcę abyś mnie źle zrozumiał, ale ja po prostu nie daje sobie rady, nie potrafię się odnaleźć-wybuchnęłam płaczem
Kuba:Spokojnie słoneczko-przytulił mnie z całej siły
-Co teraz?
Kuba: Ja ciebie doskonale rozumiem. Nie martw się o nic. Wiem, że to nowa sytuacja i ciężko jest się przestawić na to, że razem mieszkamy. Bardzo cię kocham i dam Ci czas. Wrócisz do siebie, ale cały czas będziemy razem
i wiesz, będziemy do siebie jeździć. Jak będziesz w stu procentach gotowa
-Dziękuję, Kuba. To dla mnie bardzo ważne i na prawdę się cieszę, że mnie rozumiesz. Z resztą, ty zawsze mnie potrafisz zrozumieć. Kocham cię najbardziej na świecie- wtulilam się
w niego
Kuba: Nie pakuj wszystkiego. Bez sensu jest ciągłe przenoszenie tych rzeczy. Weź sobie kilka ciuchów i tak dalej, a jakby czegoś zabrakło to przecież zawsze możesz tutaj przyjechać.
-Dobrze. Zaraz się spakuję, odwieziesz mnie? Jeszcze oddam ci klucze.
Kuba: Jasne, że cię odwiozę. Nie musisz się spieszyć, ja mam czas..
I tak minęło kilkanaście minut.
Kuba odwiózł mnie do mojego mieszkania. Został jeszcze u mnie. Siedział na kanapie a ja byłam wtulona w niego.
Kuba delikatnie odgarnął kosmyk moich włosów.
Kuba:Jak się czujesz?
-Zależy... Nawet dobrze, ale ostatnio myślałam nad dziećmi.
Kuba:Chciałabyś? - zapytał wyraźnie zdziwiony
-Zawsze chciałam. Ale wiesz jak to było. Marcin... Do tego poroniłam.
Kuba: Ja też bardzo bym chciał, posiadanie maluszka to moje małe marzenie, jednak wiem że to wszystko nie jest takie łatwe i ja po prostu nie jestem jeszcze chyba gotowy. Bycie tatą to bardzo odpowiedzialna rola. Jeśli miałbym mieć maleństwo to z odpowiednią kobietą.
- W sumie ja nie wiem, nie jestem jeszcze gotowa, ale wiem, że dużo czasu nie mam.
Kuba:Nie możesz się zmuszać. Każdy zostaje rodzicem wtedy, kiedy uważa że to odpowiedni moment. Bardzo cię kocham słonko, mam nadzieję że nam się kiedyś uda...