Vienne Krea Heatherson is a half Filipino - half British girl who decided to live in the Philippines by her own, but little did she know that her life will literally change as soon as she wakes up on a guy's body.
The worst part? Why did it happen...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Kinakabahan ako, guys," sambit ko habang mahigpit ang kapit ko sa phone ko habang nakaupo ngayon sa tabi ni Harvie na nagda-drive. Yana is at the back.
"Kanino bang decision 'to Vienne, di ba sa iyo? So why are you nervous all of a sudden?" tawang sabi nito.
"Gusto mo na bang umurong Krea?" natatawa ring sabi ni Harvie habang nakatingin sa dinaraanan namin.
"Shut up, Harvie. It gives me chills," banggit ko.
Totoo naman kasi na halatang inaasar ako ng mga ito and using my name Krea makes me feel something na para akong nasa nakaraan at kinikilabutan ako. Krea kasi ang tawag sakin madalas ng mga kaibigan at kakilala ng mga parents ko kapag pinapakilala ako.
Ano bang dapat kong asahan? Mataray ba yung mom ni Ava? Possible bang galit ito sa akin dahil sa pinagdaanan ni Ava or do they even know in the first place? My gosh! Bakit ba hindi ako nag-iisip sa ginagawa ko at basta-basta na lang ako susugod sa bahay ng mom ni Ava. Parang gusto ko tuloy magback out. Damn it! Don't get chickened, Vienne. That would be a shame as i thought.
I was at the verge of my thoughts when Yana and Harvie just laughed out loud. Well shit, what did I miss at masyado ata akong lutang? I look at them confused.
"Vienne, relax ka lang, para kang naestatwa dyan eh," natatawa paring sabi ni Harvie.
"Why did we stop? Naliligaw ba tayo? Don't tell me nakalimutan nyo na kung saan 'yung bahay ng mom ni Ava?" kumento ko na nagfefeeling na malakas ang loob.
"We're here, Vienne. You are so consumed kaya naman di mo napansin," muling sabi ni Yana.
What?! Nandito na kami at 'di ko man lang namalayan? Harvie just honked at agad naman binuksan ng sa tingin ko ay kasambay nila. Looks like they were inform beforehand. I look at them both with a questioning look na alam kong hindi ko na kailangan magtanong pa.
"No, Vienne. Tita doesn't have any idea na kasama ka namin so pwede ka pang lumabas at magtatatakbo pabalik kasi hindi ka namin sasamahan kung magback out ka," muling sabi ni Yana at pinagtawanan na naman nila ako ni Harvie. How supportive my friends are today.
"I'm not chickened, guys. Asa kayo, let's go."
It took us a few minutes para makaparada sa loob ng garahe nila at nakababa. Wala akong ginagawa kundi ay sundan lang sila Harvie na para akong isang naliligaw na bata. The house is so elegant with a beige color outside with some dark ones at the side. Mga big jar figurines ang sasalubong sa iyo sa tapat ng pinto. We entered the house like a normal owner na halos walang nagtatanong kung sino kami. Well, maybe that's because sanay na sanay na sila Yana and Harvie dito and possibly me dati nuong di pa ako nakakalimot but the feeling seems familiar pero hindi ko na nagpagtutuunan ng pansin iyon dahil na-ooverwhelmed ako sa feeling na makaharap yung mom ni Ava.
