7 gölgeli 1 adam...

19.cu bölüm.

Merhaba canlar... Nasılsınız?

Uzun zamandır yb atmıyorum.)))

Ama size telafi için güzel bir bölümle geldim.

Medya yakıyor dikkat edin.

Ve yeni yazdığım Kitabımı da okumanızı tavsiye ederim.

İyi okumalar...

Cidden neden istemediğimiz şeyler başımıza gelmek zorunda? Neden? İstediğimiz şey çok zor başımıza gelir. Ama istemediğimiz her şeyi çok kolaylıkla yaşarız. Şu an bunun bir rüya olmasını o kadar istiyordum ki... Ben şu ikisini nasıl durdurucaktım?

Aramızda uzun bir sessizlik vardı. Ahh..Çıka çıka bu zamanı mı bulmuştu? İnanamıyorum. Bana sırıtıp bakarken abime de kaçak bakışlar atıp duruyordu. Abimse gözlerini ona dikmiş neden bana sırıttığını anlamaya çalışıyordu.

Sessizliği ilk ben bozup konuştum.

"Aa şey...Merhaba Taehyung... İyimisin? "

Seslenmemle bakışlarını bana yöneltip gülümsedi... Ve o çarpıcı bakışlarını yolladı. Lütfen...lütfen abuk subuk konuşma...Lütfen.. Abim gebertir...

Yaklaşıp tam karşımda durdu. Saçlarımı kulağımın ardına itip eliyle yüzümü okşadı.

"İyiyim güzelim... Hiç olmadığım kadar. Bu dünya güzeli bayanın yanında kötü olmak bize yakışmaz."

Şu an abim tarafa dönmeye korkuyordum. Sinirli nefes alış verişini hiss ede biliyordum.

Bir adım atıp arkaya geçtim. Bacağım zaten ağrıyordu. Başımda dönüyordu. Ve uğraşılması bile zor adamla abim karşımdaydı.

Abime bakıp hafifce gülümsedim. Ama Taehyunga öyle bakıyordu ki üstüne atlamamak  için zor duruyordu.

Sonunda bakışları beni buldu. Sinirle gülümseyip elini çenesinin altına koyup konuştu.

"Ro...Kardeşim... Bu beyefendi kim? Tanıştırsana"

Sesindeki o imayı benden başka hiç kimse anlayamazdı. Yutkunup Taehyungu gösterek gülümsedim.

"Kim Taehyung. Kişiliklerden biri."

Taehyung abime dönüp baktı. Ellerini cebine koyup kapıya yaslandı. Suratındaki ifadeden abime fena halde takıldığını anlıya biliyordum.

Yeniden söze başlayıp konuştum.

"Ee şey.. Taehyung... Bu abim... Min Jae"

"Bana Tae diye seslen söylemiştim bebeğim"

Gözlerini abimden ayırmadan bakıyordu. Sanırım söylediğim şeyi anlamamıştı... Abim sinirden kızarırken bir bana bir de Taehyunga bakıyordu. Ahh kesin olarak biliyordum.. Abim katil olucaktı.

Taehyung dediğimi yeni anlamış olucaktı ki bir anda yaslandığı yerden doğrulup ellerini cebinden çıkarıp şaşkınlıkla bana bakıp parmağıyla abimi işaret etti.

"Kim? Abin mi?? Abinmi bu beyefendi?"

"Evet! Az önce bebeğim diye seslendiğin kızın abisiyim"

Ellerini yumruk yapmış sinirle konuşup gülümsüyordu. Hala dayanıyordusa gerçekten mucizeydi.

"Ahh şey pardon hyung... Memnun oldum."

Elini uzatıp saygıyla karşısında eğildi. Ben şok yaşıyordum. Bu az önceki Tae mi? O yakışıklı çekici adam mı? Abimden mi çekiniyordu?