Selam,ben geldim🧚🏻♀️💚
***
Nefes başından aşağıya kaynar suların döküldüğünü hissediyordu.Kelimeler boğazında düğüm olmuştu,hiçbir şey diyemedi.
Hızla odasına çıktı.Ağlamaktan helak olmuştu.
Daha bebeklerinin müjdesini veremeden,
sert bir darbe almıştı Tahir'den..
Artık gün doğmak üzereydi.Nefes tüm gece uyumamış,Tahir de yalvarışlarının bir işe yaramayacağını anlayınca salona gitmiş ve orada uyuyup kalmıştı.
Hazırladığı bavulunu alıp aşağıya indi Nefes.
Kapının önüne bırakıp tekrar yukarıya,
Beste'nin odasına çıktı.Yanına gidip hafifçe öptü.
"Beni affet,olur mu prenses?Gitmek zorundayım.Ne olursa olsun seni çok seviyorum.Hoşçakal bebeğim.."
Ardından aşağıya indi sessizce.Koltukta iki büklüm uyuyan Tahir'e baktı son kez.Çok kırılmıştı.Dil yarası,kolay kolay da geçmezdi ya..
Eşyalarını aldı ve evden çıktı.Yaklaşık bir saat sonra kalkacak olan İstanbul uçağı için havalimanına gitti.Hem Tahir için hem de kendisi için en doğrusu buydu.
Yaklaşık 3 saat sonra Lale'nin evinin önündeydi.Saat henüz 8'e geliyordu.Zile basıp beklemeye başladı.Çok sürmeden açtı Lale kapıyı.
"Nefes?"
"Lale."
"Canım,hoşgeldin."
"Hoşbuldum."
"Hoşgeldin gelmesine de bu saatte hayırdır?Hem Tahirle Beste nerede?"
"İçeride konuşsak."
"Gel gel."
***
Tahir yeni uyanmıştı.Koltuk tepelerinde uyumaktan her yeri tutulmuştu.Söylene söylene kalkıp yukarıya çıktı.
"Nefes?Girebilir miyim?Hâlâ mı kızgınsın bana?Bak giriyorum içeri."
Tahir'in hiçbir şeyden haberi yoktu.Odada Nefes'i göremeyince çok telaşlandı.Hemen gidip dolabına baktı.Kıyafetleri yoktu.
"Allah kahretsin ya!İyi halt yedin Tahir,al şimdi çek ceremesini!"
Kendi kendine söylenirken gözü komodinin üzerindeki kağıt parçasına takıldı.Üzerinde de yüzük vardı.Eline aldı ve yatağın kenarına oturup okumaya başladı.
"Hayatta bazı şeylerin zorla olmadığını çok geç anladım ben.Mesela kimseye zorla sevdiremezmişsin kendini.Yahut zorla kabul ettiremezmişsin..Biz tüm bunları göz ardı ederek bir yola çıktık.Sonunda "biz" olduk dedik.Şimdi bakıyorum da sen ve ben hep ayrı yazılmışız.Dilerdim ki her şey bambaşka olsun ama sanırım kaderimizde yokmuş.Kalbin kime aitse ona git Tahir.Kızının annesine git.
Umarım birlikte çok mutlu olursunuz.
Hoşça kal..."
Tahir telefonunu almak için aşağıya indi.Bir yandan Nefes'i arıyor bir yandan evin içinde volta atıyordu.Pişmanlık ve suçluluk duygusu kemiriyordu içini.Yoktan yere iki kez kırmıştı Nefes'in kalbini.
"Nefes,lütfen aç şu telefonu..Lütfen."
Tahir ne kadar arasa da Nefes meşgule bile atmadan bir köşeye fırlatıyordu telefonu.
O da inatla vazgeçmiyordu aramaktan.
Aşağıdayken Beste geldi yanına,yeni uyanmıştı.
"Babacım,günaydın."dedi dudaklarını uzata uzata.
"Günaydın babam."
"Annem nerede?"
"Prensesim,annen gitti."
