"Çok yaklaşma valla yüzüne boca ederim biber gazını" diye söylendi Nayeon, Kyungsoo ise sadece derin bir nefes vermişti. Tanrı'nın onu bu şekilde sınadığını düşünüyordu çünkü Nayeon gibi bir deliyle şu an yan yana olmasının başka mantıklı bir acıklaması yoktu. Evet, kesinlikle sınanıyordu.
"Deli misin kızım sen?" diye sordu derin nefes alarak. Kyungsoo'nun öfke problemleri olduğu göz ardı edilemeyecek bir gerçekti ama şu an oldukça sakindi.
"Yoo gayette zeki bir kızım" saçlarını geri atarak bilmiş bir bakış attı ve yürümeye devam etti, Kyungsoo ise sabır dilenmeyi bıraktıktan sonra ona yetişmişti.
"Bak Nayeon, bu işi sakince bitirelim" derken markete yeni giriyorlardı ve Nayeon pek onu dinliyor gibi gözükmüyordu. "Ben dövmemi yaptırayım, yani yaptırmam lazım, sen bu iş bitince dövme üzerine başka bir şey yaptırarak değişirsin" dediğinde Nayeon onu dinlemiyor ve yukarıdaki bir çikolata kabına ulaşmaya çalışıyordu ama kısa boyu dolayısıyla bu pek mümkün değildi.
Nayeon'un onu dinlemediğini ve çikolataya uzandığını fark eden Kyungsoo sinirle derin bir nefes vererek Nayeon'a doğru ilerledi ve tam arkasındayken uzanıp çikolatayı kolayca aldı, Nayeon arkasını dönüp Kyungsoo ile aşırı yakınlıklarını fark ettiğinde, sinirini bozan şey Kyungsoo değil tekleyen kalbiydi.
Geri çekilmek istediğinde arkasındaki rafa çarpacakken Kyungsoo'nun onu tutmasıyla duraksadı. Bu çocuk cidden bu kadar yakın olmalı mı? diye içinden isyanlar yardırsada dışardan tepikisizce duruyordu. Sonunda aralarındaki mesafe açıldığında Kyungsoo elindeki çikolata paketini Nayeon'a uzattı.
"Teşekkür ederim, ve hayır dövme istemiyorum" diyerek arkasını döndü ve kasaya doğru ilerledi. Kyungsoo ise arkasında sakin kalmak için zor bir uğraş veriyordu.
"İster misin?" Kyungsok ona ters bir bakış atıp çikolatadan almadan önüne döndü, sinirliydi ve ne yapacağını bilmiyordu. Ama o dövmeyi yaptırması gerektiğini biliyordu.
"Dövmenin önemi ne?" diye sordu ağzına bie parça çikolata atan Nayeon.
"Sana neden özelimi açayım?" diye cevapladı Kyungsoo.
"Çünkü neden açmayasın? Yani bir şekilde o dövme benim elimdede oluşursa önemini bilmeliyim değil mi?" soran bakışlarını Kyungsoo'ya diktiğinde bir şey dememişti.
"Değer verdiğim birisi vardı, on sekiz yaşımıza geldiğimizde beraber ortak bir dövme yaptıracaktık ama hayatını kaybetti ve bende seçtiğimiz dövmeyi tarihi ile birlikte bileğime yazdıracaktım olay bu yani" dediğinde Nayeon duraksadı, acaba değer verdiği birisi kimdi diye düşündü. Bir arkadaş veya ailesi miydi yoksa sevdiği mi?
"Arkadaşın mı?" dediğinde Kyungsoo bir cevap vermedi. Kesin sevdiği kız diye düşündü Nayeon, eğer arkadaşı olsa söylerdi çünkü.
Bir cevap bekledi ama gelmedi. Bir süre daha öyle oturdular, Nayeon artık eve gitmesi gerektiği için kalktığında Kyungsoo'da onunla birlikte kalktı ve eve kadar ona eşlik etti. Yemek vaktinde geldikleri için annesi Kyungsoo'yu yemeğe davet ettiğinde ne kadar red etsede yemeğe katılmıştı.
Ve şu anda ise Nayeon'un odasında kitaplığı ile bakışıyordu.Birden duyduğu ses ile arkasını döndüğünde Nayeon ile burun burun gelmişlerdi.
"Neden dibimdesin?" dedi Kyungsoo kıza bakarak. Nayeon omuz silkti "Ben değil sen benim dibimdesin" dediğinde Kyungsoo bir kez daha emin olmuştu bu kız tam bir cadıydı ama sevimlide bir yönü vardı. Kyungsoo ne yaparsa yapsın bu kıza sinirlenmiyordu.
O gece Kyungsoo neden Nayeon'a sinirlenmediğini düşünürken.Nayeon yakınlaştılarında tekleyen kalbine saydırıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
