Bu hikaye saplantı içerir!
Ona cenneti vadeden adamın cehenneminde hapsolmuştu. Aşık olmanın getirisi ancak bu kadar vicdan ağrıtabilirdi. Bu adam karanlık kuyuydu ve tutsak olduğu kadında içinde hapsolan bir kelebek...
Ona çıkış yolu bırakmayacakt...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
3. вσ̈ℓϋм 🦋
Uyandığımda üzerimde farklı bir enerji vardı. Bugün yeni hayatının ilk günü dedim kendime. Bugünü verimli geçirebilmek için kendimi hazır ve hevesli hissederek ayaklandım. Arka bahçeyle ilgilenmem, iş aramam, evi temizleyip yerleştirmem gerekiyordu. Duşa girerek güne başlama kararı almıştım.
Dün makyajla uyuduğum için kendime kızarak üzerimdekileri çıkarttım ve duşa girdim. Ilık bir duş bana çok iyi gelmiş, tüm yorgunluklarımdan arınmamı sağlamıştı. Temiz iç çamaşırları üzerine kısa bir şort ve ince bir bluz giyip odayı toparladım. Tam aşağı inecekken telefonum çalmıştı.
Arayan Akaydı. Telefonu açtığımda işe geçmeden kahve içmeye buraya uğrayacağını söylemişti. Kalkar kalkmaz acıkmazdım, önce kahve içerdim. Bunu bildiği için kahveme eşlik edecek bir dostun gelmesi çok iyi gelecekti.
Aşağı inip evin işlerine koyulmuştum ki kapı zilim çaldı. Akay'ın geldiğini düşünerek kapıya yöneldim. İstanbul trafiğinde nasıl bu kadar hızlı gelebilmişti?
Kapı deliğinden dışarı baktığımda, heyecanla bir adım geriye attım ve ellerimle ağzımı kapattım. Behram gelmişti! Burada ne işi vardı? Kalp atışlarım aniden hızlanmış, vücuduma bir sıcak basmıştı. Of allahım onu görünce neden bu kadar heyecanlanıyordum.
Acaba neden bu saatte evime gelmişti? Saçımı başımı düzeltip bir nefes aldım ve sakinlemeye çalıştım. Güler yüzlü olmam yeterliydi herhalde. Bekletmeden kapıyı araladığımda yerde ki poşetlere, ardından Behrama baktım.
"Günaydın!" dedi karizmasından ödün vermeden, enerjik bir tonla. Kapıyı açar açmaz burnuma ben buradayım diyen kokusu ilişmişti. Behram gelmeden, kokusu geliyordu adeta. Öyle hoş, insanı mayhoş eden, eril eril bir kokuydu ki anlatamam.
"Günaydın!" dedim aynı tonla. Onu görünce karnımda oluşan hissiyata henüz alışamamıştım. Dikkatimi kısa süreliğine yerdeki market poşetlerine çevirdiğimde dün gece aklıma geldi. Hatırlıyorumda, Behram'a evde hiçbir şey olmadığından bahsetmiştim. Şimdide o ağzına kadar dolu 7,8 tane market poşetiyle evimin önüne kadar gelmişti. Ne kadar ince düşünceli bir adamdı bu ya...
Herkesi kendine hayran edebilirdi. Beni de kısa sürede kendisine ısındırmıştı. Ona içimde bir yerlede, fazlasıyla çekiliyordum. O kadar zarif bir hareketti ki ne tepki vereceğimi bilemeyerek mahcup bir edayla ondan gözlerimi kaçırarak karşılık vermeyi denedim.
"Teşekkür ederim, çok zarifsin. Hiç zahmet etmeseydin ben bugün ihtiyaçları alacaktım." diyebildim sadece. Elimle içeriyi göstererek "Gelmek ister misin?" dedim nezaketen.
