ölüm nasıl kokar,yoonmin ✔︎

dünya'nın en iyi

"teşekkür ederim tanrı'm."

-2 ay sonra-

"lanet olsun
lanet olsun ve lanet olsun!"

Yoongi'nin bağrışları kocaman evde yankılanarak tekrar kulaklarını buldu.
Gözlerini sıkıca kapattı ve geri açtı. Bıkmıştı bu hayattan. Boşanmış ve kocaman evde tek başına kalmıştı. Elinde ne kokuları ne de duyguları kalmıştı. Hayat onu sömürmüştü ve o da buna izin vermişti. Sanki kapılarını kendi elleriyle açmış ve her şeyin yerini bir hırsıza söyler gibi hızlıca kaybetmişti her şeyini.

Artık huzuru da yoktu.
veya ona sorgusuz sualsiz yemek hazırlayıp,ilgi veren biri. En azından bu ilişkiden biri yara almadan kurtulsun ve özgür bir kuş gibi uçsun diye bırakmıştı bu tuhaf olayı. Üzerinde durup biraz düşündüğü zaman aslında Jimin'e karşı bir şeyler hissetmediğini yalnızca ona karşı ilgisi olduğunu ve onunda işler fazla ciddi ve resmiyet boyutunu aştığında yavaşça yok olduğunu fark etmişti.

"Her güzel şey biter
ve her çiçek solar Yoongi."

Yine de sanki şimdi yanında olsa
ve onun saçlarındaki mavi gökyüzü kokusunu yeniden duymak, yeniden hissetmek isterdi. Ama yalnızca ister-di. Şimdiyse sıcak bir duş almak ve belki yeniden hayata tutunarak mutluca yaşamak istiyordu. Henüz 27 yaşında genç bir bedendi. Kendini çürütemez ve bunu sürdüremezdi. Sürünerek ölmek ve bir hayal peşinde koşmak istemiyordu. Her şeyin geç farkına varmıştı ve eğer yanında o olsaydı ona sımsıkı sarılır ve teşekkür ederdi.

Hayatının en zor kısmında ona sahip çıkmış ve yokluğunda düzelmişti. Kesinlikle bir teşekkürü ve güzel bir kahveyi hak ediyordu. Dağınık odasında cep telefonunu bulmak için çabaladı ve en sonunda yatağının dibine savrulan telefonunu buldu. Onunla hala iletişimde kalan tek arkadaşı Taehyung'u aradı.

"Hey Tae! Beni yarın Jimin'e götürür müsün? "

Kocaman bir iç çekiş ve derin bir soluk verme ona karşılık verdi. Minik bir sessizlik ve Taehyung'un inançsız sesi duyuldu.

"Peki,yarın akşam üzeri seni alırım."