Aşk Ölümsüzlüktür

13

Bana ilham veren ilham perim Emel Yilmaz ve Mariye Yildiz'a sonsuz kere tesekkur ederim. Seviyorum sizi ;)

Oyku'den...

Kendimi uyuyan guzel hissediyorum. Tabi guzel kismi bana pek uymuyo. En tuhafi da icimde kocaman bi bosluk var. Gogus kafesimin ortasinda bi kara delik hissediyorum. Uzun suredir sert bi koltukta yatmisim ve her yerim tutulmus gibi. Yogun bi agirlik var uzerimde. Bir suredir hapsoldugum bu yerden cikamiyorum. Burasinin bi cikis kapisi yok. Burada benden baska kimse yok.

Bulundugum konuma baya uzakta bi agac vardi. Agaca dogru yurudum. İcimde tarifi imkansiz duygular var. Endise, korku, aci, ozlem, vb...

Bedenim agir bir savastan agir bir yara almis gibi. Cok yorgun... Gucsuz, ama oturdukca icimdeki duygular benligimi ele geciriyor. Agacin etrafinda tur atmaya basladim. Bir iki tur attiktan sonra durmaya calistim ama olmuyor. Ayaklarim benden bagimsiz hareket ediyor. Ne kadar cabalasamda duramiyorum. Birden ayagimda soguk bisey hissettim ve yere dustum. Kafami tasa carpmistim. Elimde ki kani gorunce icimde ki korku kat be kat artiyordu. Nefes alisverisim hizlanirken ayagimdaki sogukluga baktim. Ayagimda bi zincir ve zincirin ucunda da O vardi. Agzim sankinlikla sekil alirken kafamda ki agriya aldirmadan O'na dogru hareketlendim. Gozleri kapaliydi. Haftalar once gordugum kabus gibiydi. Nabzi cok cilizdi. O'nun nabzi ne kadar cilizsa benimki de bi o kadar hizliydi. Bi zincirin bi ucunda O bi ucunda ben vardim. Elimi eline uzattim ve tuttum. Bu her zaman heycanlandirnisti beni. Madem burada kimse yoktu. Kimse bizi goremezdi. Bi elim elini tutarken diger elimle yanagini oksadim. Yeni yeni cikan sakallari elime batiyordu. Aldirmadim... Gulun dikeni sevilmesine engel degildi.

   O hic bir zaman bilmeyecekti. Hissetmeyecekti beni. Ben O'nu her hucremde hissederken O beni hic bir zaman anlayamayacak. Kimi yerine koyabilirim ki ben. Kal dedikce O akti gozumden. Gitmeye cok hevesliydi.

  Biz iki zit kutuptuk. O giderse yasayabilecekti. Bende yanimda olursa. Her iki durumda da biri ölecekti. Ben ölmeden O ölemezdi. İlla ki birinin ölmesi gerekiyorsa bu ben olabilirim. O'nu kaybettikten sonra kaybedecek baska hic biseyim kalmayacakti. O zaman tasidigim kalbin, aldigim oksijenin bi anlami yoktu. Oksijen O'nun adiyla nefes kavramini kazaniyordu. O olmadiktan sonra bana hic biseyin geregi yoktu. Her aksam basimi koydugum yastikta Onunla yaslanmayacaksam uyumanin bi anlami olur muydu ? Onun guldugu bi ruya yerine her gun öldugu sahneyi gormek yasarken cehenneme girmek olmaz miydi ?
Onun icin besledigim gulusum O gidince solmaz miydi ?

    Kafamdaki iki dunya ile cakisirken O gozlerini acti. Bal kopugu gibi gorunen gozleri icimdeki endiseyi alip gotururken konusmaya basladi.

" Senin burada olmaman gerek "

" Hayir. Ben zaten buradaydim. Sen bi anda geldin."

" Once sen mi geldin ben mi geldim diye mi tartiscaz "

" Yo "

" Burasi neresi boyle ? "

"  Su an cennet "

" Anlamadim "

" Sen burdasin "

" Evet "

" Oyleyse burasi cennet olmali."