Kendimden geçtim, senden asla...

14. Bambaşka biri...

Efsun yorgun görünüyordu.

- Yamaç : yoruldun sen. Devam etmeyelim. Sadece beraber uyuyalım.
- Efsun : ... tamam... Yamaç, uyumadan önce bana telefonumu verebilir misin ? Bakmam lazım.
- Yamaç : doğru. Telefonun bende.

Telefonu ceketinden çıkartıp Efsun'a uzatmıştı "al telefonunu" diye.

~

Yamaç dolaptan aldığı pijamayı giyiniyordu. Salih herşeyi ayarlatmıştı. Ayrıntılara kadar düşünmüştü.

Efsun salona yönlenmişti. Arık onu 3 kere aramıştı. Ve bir sesli mesaj bırakmıştı. O sesli mesajı açmıştı Efsun. Mesajda Arık "Efsun nasılsın ?" diye soruyordu, merak ettiğini, telefonu niye kapalıydı diye devam ediyordu. Efsun ona hemen mesaj göndermişti. Yorgun olduğunu, dinlendiğini. Bir kız arkadaşında kaldığını ve onunla hasret giderdiğini yazmıştı. Nasıl olsa Arık onun kiminle samimi olduğunu bilmiyordu...

Ve karşıklı konuşacaklarını yazmıştı Efsun. Fakat gün belirtmemişti.
Efsun halen ona karşı öfkeliydi.

Yamaç telefonunu açmıştı. Salih'den mesaj gelmişti. O cihazı çıkarmıştılar. Şansa Arık yoktu orada. Kamera olasılığını halletmiştiler. Mahsun'un sayesinde.
Yamaç derin bir nefes almıştı...
Neyse ki hiçbir sorun çıkmamıştı.
Yüzünde müthiş bir gülümseme ile, Efsun'un olduğu yere ilerlemişti.

Yamaç salona girmişti Efsun'un yanına. Efsun'a gelen sesli mesajı duymuştu. Ama duyduğu ve takıldığı yer "Zümrüdüm" dü.

Efsun bitirdikten sonra arkasını dönmüştü salondan çıkmak için ve bir anda karşısında Yamaç'ı bulmuştu. Yüzü gülmüyordu. Gözlerinin yeşili koyulaşmıştı. Boynunda damarları çıkmıştı...

Efsun anlamıştı Yamaç kesin bir şey duymuştu veya bir şeyden rahatsız olmuştu fakat bu gecenin büyüsünün bozulmasını istemiyordu.

O yüzden Efsun gülümseyerek Yamaç'ın yanına gitmek için hareket'e geçmişti ki o daha yaklaşamadan Yamaç birden bire köpürmüştü.

- Yamaç : bu ne demek oluyor ?!! "Zümrüdüm" mü ? Efsun ne demek bu ?
- Efsun : Yamaç... Sakin !
- Yamaç : nasıl sakin olayım ?!! Nasıl ?!! Evinde fotoğrafın vardı şimdi aklıma geldi ! Önceden aranızda bir şey mi oldu ?!!
- Efsun : Yamaç saçmalama !! İleri gidiyorsun !
- Yamaç : haksız mıyım ?! İlk önce Çağatay.. Bak düşündükçe kafayı yiyorum. Bu adamlar niye sana yapışıyor, neden ? Sen beni kendinden uzak tutmaya çalışırken neden bunlar senin dibindeler ?!
- Efsun : git onlara sor !!
- Yamaç : merak etme soracam ben onlara !! Efsun nereye ?!
- Efsun : yeter artık. Beni suçlamandan bıktım gidiyorum !
Efsun odaya yönlenmişti ki Yamaç onu kendine çekerek tuttup öpmüştü.
- Yamaç : hayır gidemezsin ! Seni bulmuşken bırakmam.
- Efsun : yapma !
- Yamaç : dayanamıyorum sensizliğe. Sen benim kadınımsın. Kimse sana dokunamaz, yaklaşamaz. Sana aşığım. Bu saaten sonra seni hiç kaybedemem.
- Efsun : sen asıl böyle yaparak beni kaybedersin ! Bana güvenmeyerek !!
- Yamaç : ben sana güveniyorum... Fakat o adamlara hiç güvenmiyorum !
Senin etrafında hiçbir Erdenet'i istemiyorum. Onların sana zarar vermesinden, seni benden almalarından korkuyorum. Ve başka bir erkeğin sana yaklaşmasına dayanamam...
- Efsun : bana kimse zarar veremez Yamaç !
- Yamaç : ben o riski almam Efsun. Alamam. Sen benim herşeyimsin...

Yamaç Efsun'a sarılmıştı. Sımsıkı bir şekilde. Sanki elerinden biri onu alacak gibi. Efsun kemiklerine kadar bu tutuşu hissediyordu. Böylece sessizce, hareket etmeden. Efsun kıpırdamıyordu. Derin nefes alış-verişleri vardı. Geceye yankı yapan sadece bu seslerdi.