IAN SOMERHALDER İLE HAYAL ET

Kuzen <2>

Yeni bölüm sizlerindir efenim.

"Akşam Mikaelsonlar evlerinde parti veriyormuş. Gidiyoruz herhalde."-C

Caroline eve gelir gelmez söyleyeceklerini söylemiş ve karşındaki koltuğa çökmüştü. Damon'ın elindeki kan serumunu almış ve içmeye başlamıştın. Biraz içtikten sonra ona geri verdin.

"Hepimiz davetliyiz."-S

"Elena da gelecek mi?"-sen

"Evet, geleceğim."-E

Salona yeni giren kızla göz göze geldin.

"İyi, ölümün kolaylaşır."-sen

"S/A!"-D

"Ne var? Sizinle uğraşamayacağım, akşam için hazırlanmam lazım."-sen

Ayağa kalktın ve Damon'ın yanından geçtin. Daha sonra da kapının önünde dikilen Elena'nın omzuna çarparak merdivenlere yöneldin. Kız, sarsılmış ve yere düşmüştü. Arkana kısa bir göz attığında Damon'ın kızın kalkmasına yardım ettiğini gördün.

"Asla akıllanmıyor."

Kendi kendine söylenip odana girdin ve dolabını karıştırmaya başladın.

"Alışverişe gitme vakti, S/A."

Dolabında partiye uygun bir şey bulamayınca çantanı kaptığın gibi evden çıktın. Tek başına alışverişe çıkmayı sevmesen de şu an umrunda değildi. Bulduğun ilk mağazaya girmiş, kıyafetlerin arasında kaybolmuştun. Yaklaşık 2 saatini alışverişe harcamıştın ama aldıkların içine sinmişti. Eve gelip hazırlanmak için hızla odana çıkmıştın. Önce kısa bir duş aldın, havlunu kendine sıkıca sararken kapın açılınca kısa bir çığlık attın ve havluna sarıldın.

"Damon! Kapı çalmayı bilmiyor musun sen?"

"Bir düşüneyim, bilmiyorum. Uzatılacak bir şey değil zaten, değil mi?"

Sana yaklaşırken geriledin ve sana ulaşmasını engelledin. Elini de ona uzatıp durmasını sağladın.

"Ne istiyorsun, niye geldin?"

Damon, senin sert tepkini görünce afallamıştı.

"Hiç, sana bakmaya gelmiştim."

"Tamam baktın, çık şimdi."

"Çok aksisin, S/A."

"Sen de çok zamparasın, Damon. Çık odamdan."

Damon yüzünde piçimsi gülüşüyle kapıya ilerlerken çıkmadan tekrar sana döndü.

"Ve Elena ile iyi geçin, lütfen."

Orta parmağını ona doğru kaldırdığında eliyle havadan bir şey alıyormuş gibi yapıp kalbine götürdü.
Kapıyı kapatıp çıktığında hemen işe koyuldun ve akşam sekize kadar hazırlandın. Boy aynandan kendini şöyle bir süzdün.

"Çok güzelim be!"

Aynadaki yansımana öpücük gönderip telefonu ve birkaç eşyanı koyabileceğin küçük el çantanı da aldın. Odadan çıkıp aşağı indiğinde topuklarının çıkardığı sesi duyan Damon sana döndü. Hayran bakışları üzerinde dolanırken sen onun gözlerine bakıyordun. Yanına geldiğinde kolunu sana uzatınca uzattığı koluna girdin usulca. Etrafına baktığında diğerleri yoktu.

"Çok güzelsin."

"Ah! Evet, biliyorum! Yani teşekkürler."

"Bu hallerin insanı deli ediyor."

Dediklerini duymamış gibi davrandın.

"E diğerleri nerede, gelmiyorlar mı?"

Evden çıkıp arabaya bindiniz.