The COLD'S GIRL REVENGE (Season 2)

Chapter 16

Lumipas ang segundo,minuto,at araw.Kagaya ng nakasanayan ko,palagi akong hinahatid at sinusundo ni Harold.Kada punta niya sa 'ming bahay may dala talaga syang flowers,iba't ibang flowers.Madalang ko narin makita si mondraine at jelen sa school.Ngunit ang pinagtataka ko lang talaga ay kada sundo sa'kin ni harold ay may sumunod sa'min na kotseng itim.Tas pag nasan kami ni harold ay nandon din yung estrangherong lalaki,yung lalaking nahigaan ko sa kanyang hita.Minsan naman ay napapansin ko na may nakamasid sa'kin sa may di kalayuan.Medyo natutunan ko nang mahalin si harold pero hindi pa ganon kalala,sa totoo lang masaya kasama si harold ngunit mas masarap kasama si mondraine.Bakit ko ba sila pinaghahambing? Sa limang taon na nakalipas,di padin tuluyang nakalimutan ng aking puso si mondraine.

Oo, diko maipagkakaila na may pagtingin at mahal ko padin si mondraine.Siguro nga totoo yung sinabi nila na 'First love never dies' at siguro nga pinagtagpo lamang kami ng tadhana ngunit hindi itinakda para sa isa't isa.Sembreak na namin.Kaya may time ako para maglakwatsa.Namiss ko si trixy at christoffe,matawagan nga...kaya agad kong dinial ang number ni trixy

"Hello,ehrien" maligayang bati sa kabilang linya "Bogo shipeoyo" dagdag niya "I miss you,too" tugon ko naman "BTW,why are you calling? Is there something wrong? Is yashira hurt you again?" nag-alala ang kanyang mga tinig.Napailing-iling at napangiti nalang ako sa kanya.Ganyan talaga sya,maalalahanin."She can't hurt me anymore"

"Hindi mo pa yan masasabi ehrien coz as long us yashira and her bestriends are still alive they have a chance to hurt or kill you..."

"Thank you for the concern trixy...But they cant hurt nor kill me coz i will kill them first" may kung anong galit sa aking tinig...Diko lang maiwasang manggigil talaga...

"Don't do that ehrien...Kasi if you will do that,alam muna kung ano ang iyong kahahantungan" Tama sya,pag pinatay ko sila...Makukulong ako.

"I'm not scared, trixy"
Nanaig padin sa aking boses ang galit...Sa kabila ng ginawa nila sa'kin wala nang time para buhayin ko pa sila.Naghihintay lang talaga ako ng tyempo...

"Oh,how's christoffe?"
Pag-iiba ko ng usapan,natamik muna sya ng ilang segundo bago sumagot

"His still unconscious"kaya nagulat ako sa sinabi ni trixy.Bakit napano ba si christoffe? Kapag may gumawa lang talaga ng masama kay christoffe,babalik talaga ako don at papatayin ko sila

"What!? But why?" Halos naging balisa na ako matapos niya yung sabihin "Sya'y nabangga sa isang kotse" humikhibing aniya and also my tears start falling to my cheeks...Diko alam kung ano ang sasabihin.Diko alam kung ano ang gagawin.Tutal sembreak ngayon,pupunta ako don.

"Ji geum eo di ya?" Pinigilan kong wag iparinig sa kanya ang aking paghikbi
Translation: Where are you right now?

"Im still here in the hospital"

"Okay...just wait me there"

"Are you going here?"
Halos hindi niya makapaniwalang saad...

"Ne"

"Okay i will wait you here,we're here in seoul st. mary's hospital"

"Bye" at agad ko nang ibinaba.Agad akong namaalam kay dad na pupunta ako sa Seoul.Madami pa syang mga tinanong sa'kin...Kilala naman ni dad si christoffe,nagulat pa nga sya na sinabi ko sa kanya na nabangga si christoffe ehh...Agad na ipinahanda ni dad yung chopper na aking masakyan.Pagkatapos ay agad akong namaalam kay dad.Hindi sya makakasama sa'kin kasi merong pa syang dapat asikasuhin.At hindi na nakakapagtaka payun,kasi palagi syang busy.Walang araw na hindi sya busy.Agad ko munang tinawagan si harold para makapagpamaalam