Kapının önünde 5 dakikadır bekliyorum. Neden mi? İçeriye nasıl gireyim? "Merhaba ben önce öldü sanılan daha sonra ölmediği anlaşılıp ama ölü gibi olacağı söylenen şu hiç bi şey hatırlamayan kızım" bunu söylemeyi planlıyorum sizce nasıl? Ayrıca şu Doruk ile aynı sınıfta mıyım acaba? Veya şu mor rujlu kız ile, en önemlisi şu komşu çocuk içerde.
Birden kapı suratıma açıldı. yüzüme çarptı arkadan çıkan kadın saçma sapan bi şeyler zırvaladıktan sonra suratımda bi şey olmadığını söyleyerek beni içeriye aldı. Herkes bana uzaylı gibi bakarken tahtanın önünde gözüm komşu çocuğu aramaya başladı. İşte orda; en arkada bana bakıyor, diğerlerinin aksine bana insan gibi bakarken bi anda herkes geçmiş olsun demeye başladı, bende hala komşu çocuğa bakıyordum çünkü... itiraf edelim baya yakışıklı. Bi anda biri bana sıkı sıkı sarılınca ne olduğunu anlamadım gözümü çevirdiğimde mor rujlu kızı gördüm karşımda. Kız beni sıkı sıkı sararken ben sadece bekledim. Gözüme biri çarptı;Doruk.
Uzun bi sarılmanın ardından şu an burdayım. Komşu çocuğun yanında. Aslında burda olmak çok korkunç. Ama anladığım konuşmalar arasında komşu çocuğun da yeni olduğunu bu gününün ikinci günü olduğunu anladım.
Teneffüs zilinin çalması ile herkesin yanıma toplanması bir olmuştu;komşu çocuğun da gidişi. Aynen şöyle oldu somurttu, bana baktı, gelenlere baktı, kalktı , gitti.
Sanırım kimse hatırlamadığını bilmiyordu ki herkes bana olayı sormaya başladı, benden ise acınası bir söz çıktı.
-Ben kimseyi ve hiç bir şeyi hatırlamıyorum.
Herkesin yüzündeki umut silindi, ve acır gibi bakmaya başladılar. Mor rujlu kız sessizliği bozdu.
- Ben Aleyna senin en yakın arkadaşım.
Bu kızı cidden çok tatlı ya. Herkesin kendini tanıtması ile birlikte geriye bir kişi kaldı. Zaten tanıyordum. Tanımam gerekiyordu: Doruk.
Aleyna hocaları anlatmaya başlayınca bi kaç kişi etrafımızdan ayrıldı. Daha az kişi kalınca Aleyna yanıma oturdu ve zil çalana kadar hocaları anlattı.
