My Bestfriend, My Rival...

ONE

MIRACLE'S POV.

"I've known you for so long you are a friend of mine. But this is all we'd ever be. I've loved you eversince you are a friend of mine. But babe is this all we ever could be." ♪♪♪♪♪♪♪

First time kong kumanta in front of the crowd. Aaarggh! Si fressy kasi eh! Pagtulakan daw ba ko sa stage. Okay. Nasa bar ako ngayon, hindi para magpakalunod sa alak kundi para kumanta sa harap nila. I thanked God for giving me this wonderful gift- a golden voice.

Tuloy-tuloy lang ako sa pagkanta habang pinapakinggan ang cheer ng magaling kong bestfriend. Nangingibabaw ang boses niya sa pagsigaw. Supportive Bestfriend Ever! :)

"Woooooh! BESTFRIEND ko yan! Go fressy!"

Patuloy siya sa pagcheer sa'kin. At ako? Sobrang pula na sa sobrang hiya! Hindi ako mapakali sa pwesto ko pero kailangan kong huwag ipahalata sa kanila ang kaba ko.

Ba't kasi hindi ako makatanggi sa babaeng 'yun!?

Hindi ko alam kung ano bang pinakain sa'kin ni fressy para mapapayag niya ko! Uggggh!

I hate her! But I love her!

Malapit na naman matapos ang kanta ko. Matatapos na rin ang pagdudusa ko. Haist! May stage fright kasi ko and I hate performing in front of the crowd. I'm really a shy person.

Nang matapos na ang pagkanta ko at akma akong bababa ng stage nang biglang......

"Gusto ko... pwa ng alakssh... (sabay suka sa aking magandang damit) lashing akwoo... lashing... hik... akwo akwo lashing" Paulit-ulit niya yun sinasabi sa'kin habang nakalagay ang ulo niya sa balikat ko.

Anong tingin niya sakin trash can para sukahan?

This boy is insane! Is he out of his mind? Nagkamali siya ng punta! Dapat sa canal! Hindi sa bar!

"Omigosh!" bulong ko sa sarili ko sa sobrang inis. Damn this boy! Imported pa 'tong damit ko tapos susukahan niya lang!!

Urgghh! Wala na kong nagawa kundi magkamot ng ulo ko sa sobrang inis. Panira ka ng araw kuya! Nakakainis talaga! Haist.

Nasa dugo ko pa naman ang pagiging mabait at matulunging babae. That's why sinalo ko siya nung malapit na siyang matumba.

Ano bang weight nito? Ang bigat naman niya! Hindi keri ng beauty ko. Nakakawala ng poise! Ang baho pa niya! Amoy suka! San bang lupalop nanggaling 'to?! Bakit ba kasi umakyat tong mokong na 'to sa stage!? Hindi ko naman siya kilala. Pero wait-----

"WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

"WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

Nakatingin yung crowd sa'min. At yung iba... My Gosh! Holy maw! May hawak silang cameras, at kung ano ano pa! Ano ba 'tong napasok ko! Nakakahiya! Patay ako sa parents ko nito pag nalaman nila 'to. Aakalain na naman nila na may kalokohan akong ginagawa! Ayoko ng maranasan ulit ang mawalan ng allowance sa loob ng isang buwan. Para kong pulubi na hanggang tingin na lang sa mga gusto kong bilihin. Mahirap! Ayokong maranasan ang magkaroon ng mahirap na buhay!

*Walang pera!

*Walang bagong damit!

*Walang shopping galore!

Ughhh!

At higit sa lahat walang masarap na pagkain! Ayokong madisappoint sila. Ayoko!

Halos lahat pa naman ng tao sa Pinky Bar ay schoolmates ko! I'm dead!!!!! What to do!? Mga ewan pa man din yung mga 'yun. Trouble na naman!