She's A Secret Billionaire (COMPLETED)

CHAPTER 1

"Sam, naka kuha kaba ng scholarship sa Chua University?" Clarin asked

" Oo, nag take ako ng exam dun, and thankfully I passed the exam" ngiti kong sabi " I've heard, that you also take the exam for the scholarship? Why you didn't tell me?" Narinig ko yan kanina dahil pinagusapan siya ni Aling Rosa at ng empleyado kanina sa Restaurant

" Sasabihin ko naman sayo, sadyang gusto ko lang e surprise, kaso di na surprise dahil maraming chismosa sa paligid. Pero atleast pareho tayo nakakuha ng scholarship diba?"

" You passed the exam?" Gulat kung sabi,hindi yata ako magkaka problema sa bagong school ko, dahil nandun si Clarin.

"Hmm, Yes!" Ngiti niyang Sabi kitang kita ang saya nito.

Ang Chua University ay ang isa sa pinaka malaking paaralan sa Pilipinas, hindi lang mga Pilipino ang nag aaral dito, a lot of foreigners studied there. Mahirap talaga pasukan ang Chua dahil mga mayaman ang mga studyante dito, kaya swerte nalang kami ni Clarin. Maganda din kasi ang paaralang ito, hindi lang magaling magturo ang mga guro dun but also their lessons are advance. Kung nakapag graduate ka dun, malaking advantage yun para sayo at makakahanap ka agad ng maganda at stable na trabaho, ganyan ka ganda at ka lakas ang paaralang Chua.

"Sige Sam, una na ako, baka hinanap na ako ni mama ehh" pagpapaalam ni Clarin. Kanina pa talaga kami sa labas ng inuupahan ko, nagusap lang kami.

" Sige ingat ka" at umalis ng nga si Clarin

Galing kasi kami sa simbahan pero iba ang direksiyon namin, kaya iba ang tatahakin naming daan.

Mahirap ang ganitong buhay, lalo na't hindi ka sanay at wala kang alam sa paghihirap dahil mula ng pinanganak ako, pinagsisilbihan ako. Hindi naging madali sa akin nung una, lalo na ang paghahanap ng trabaho, hindi naging madali sa akin yan. One thing that I've realized is you have to appreciate anything even in a simple way. You have to accept and appreciate specially if they put some efforts of it, you have to value that thing at wag mag revenge sa kapwa. Revenge is for weak. Let them realize their mistake.

Next week na ang start ng class namin, ready na lahat ng gamit ko, uniform, nandito na rin ang schedule ko. Pumunta kasi ako kahapon sa school, para kunin yun,kapag scholar ka, libre lahat, uniform, gamit, snack mo sa canteen pero walang libreng dorm, kaya mag tiis ako dito sa inuupahan ko, kahit masikip.

Sunday ngayon, at bukas pasukan na. Galing ako sa simbahan, ganyan ako, I go to church every Sunday, at ngayun pauwi na ako, alas 6 pa lang kakatapus pa lang ng misa. Minsan sa buhay, hindi mo na lang alam kung tama ba yung mga ginagawa mo, you have to trust God, para maka sigurado sa mga plano mo, sa mga decision mo, at sa lahat ng mga gagawin mo, isa lang ang masasabi ko, surrender your plan to Jesus, because Jesus have a better plan for you. Yan Ang sinasabi nilang everything happen has a reason, nangyayari yan, dahil may plano ang Dios para sayo, na mas maganda at worth it.

Pauwi na ako, naglakad lang ako para makatipid sa pamasahe, maliwanag naman pero ako lang yung naglalakad, sumakay kasi ng mga sasakyan ang mga tao galing sa simbahan, kaya ako lang mag isa.

"Tignan mo nga naman, kung shinushwerte, may anghel tayong kashalubong" may dalawang lalaking pa giwang giwang na naglalakad halatang mga lasing ang mga ito.

"Ang shekshe at kinish pa pare" tumawid ako sa kabilang side na daan, para maiwasan ko sila, sa ganitong naglalakad akong magisa, dalawa lang ang kinatatakutan ko, ang mga aso na baka habulin ako at yung mga lalaking may masamang balak.

Tumawid ako sa kabilang side pero tumawid rin sila, para magaksalubong kami, pagtawid nila, alam kona to. Mga ganitong galawan isa lang ang gagawin mo...

Tumakbo ako sa abot ng makakaya ko, pero di palang ako nakalayo may humawak na sa braso ko, sinubukan kung kumalas sa paghawak niya, pero di ko magawa dahil mas malakas ito

" Kuya, pakawalan niyo po ako, parang awa niyo na" di ko mapigilang umiyak

"Tumahimik ka!" At sinampal niya ako ng sobrang lakas. Di ako makagalaw tela, nag proseso pa ang nangyari, siya...siya ang unang nanakit sa akin physically. Kahit nung nasa poder ako ng Family ko, kahit lamok, di nila hinayaang dumampi sa balat ko.

"Subukan mong sumigaw at patay ka" tinutukan niya ako ng patalim sa leeg, at doon na ako nagsimulang manginig, wala akong magawa kundi sundin siya. Isa lang ang hinihiling ko sa ngayun. Sana...Sana may magligtas sa akin.

Nagsimula na siyang hawakan ang katawan ko, he's starting touching my legs pataas sa bewang ko, he's starting to kiss my neck, I just close my eyes hoping that someone will help me. Kanina pa ako naka pikit pero wala nang humawak sa akin. Anong nangyari?

'dininig ba ng Diyos ang panalangin ko?'

Dahan dahan kong minulat ang mata ko, those two guys are lying at wala ng malay. Tumingin ako sa paligid ko, and there he is, nakasandal sa motor niya habang nagyoyosi, at sino naman siya?

Nagkakunot parin ang noo nito, I've never seen any expression etched in his face, he's not easy to read, he's good in hiding his emotion.

" T-thank you" naka yoko kung sabi sa kanya, nahihiya akong humarap sa kanya, I don't know how to thank him. Bakit hindi ko napansin ang pagdating niya?

" I don't accept your thank you"Napa atras ako dahil sa lamig niyang sabi

"H-ha? What do you mean?" Bakas sa boses ko ang takot, ano bang gusto niya para mapasalamatan ko siya? Ayoko magkaroon ng utang na loob ng kahit sino. Wala sa vocabulary ko 'yan.

"You'll know it very soon" sabi naman niya at sumakay sa motor niya.

"Wait! Ano po pala pangalan niyo?" Tanong ko, baka kung magkita man kami ulit, papasalamatan ko ulit siya.

"No need to know who am I, just don't forget ny favor soon, keep safe" at umalis na siya.

Weird.