Synopsis

50 2 0
                                    

Zawgyi

"အစ္ကို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တယ္"

တိုတိုတုတ္တုတ္စာေလးတစ္ေစာင္...

အေရွ႕ကေကာင္ေလးကိုၾကည့္မိေတာ့ လက္သည္းကိုက္ကာသူ႔ကိုၾကည့္ေန၏။ အၿငိမ္မေနႏိုင္ပဲလႈပ္လႈပ္ယြယြျဖစ္ေနပံုေထာက္ရင္ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္ဟုသူေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။

ေက်ာင္းတက္ရသည့္ေနာက္ဆံုးရက္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္တြင္ လြယ္အိတ္ဆြဲကာအိမ္ျပန္ရန္ျပင္ေနသည့္သူ႔အနားသို႔ ထိုေကာင္ေလးသည္ကုပ္ကုပ္ကေလးႏွင့္ေရာက္လာၿပီး စာတစ္ေစာင္ကို သူ႔လက္ထဲသို႔ကိုထိုးထည့္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။

ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အတန္းထဲတြင္သူႏွင့္ထိုေကာင္ေလးကလြဲ၍အျခားမည္သူမွရွိမေနေတာ့။ ဒါေၾကာင့္လဲထိုေကာင္ေလး စာလာေပးရဲျခင္းျဖစ္သည္သည္ဟု သူ႔ဘက္မွေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။

"ေက်းဇူး ညီေလး"

ေကာင္ေလးသည္လက္သည္းကိုက္ေနရာမွ သူ႔ကိုပါးစပ္အေဟာင္းသားၾကည့္လာ၏။ ဒီ့ထပ္တိက်သည့္အေျဖတစ္ခုကိုေပးသင့္မွန္း သူ႔အေနႏွင့္သိေသာ္လည္း ႐ုတ္တရက္စာေပးခံရမႈတြင္ သူ႔ဦးေႏွာက္ကအလုပ္မလုပ္....

ဘာမွဆက္မေျပာပဲထြက္လာေသာအခါေကာင္ေလးသည္သူ၏ေဘးလြယ္အိတ္ကိုလွမ္းဆြဲထား၏။ သူလွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေကာင္ေလးသည္ ေခါင္းငံုထားရင္းစကားစလာ၏။လြယ္အိတ္ကိုဆြဲထားသည္ကိုေတာ့မလႊတ္...

"ကၽြန္ေတာ့ကိုျငင္းရင္လဲျငင္းပါ ႀကိဳးစားခြင့္ေပးမယ္ဆိုလည္း...."

႐ုတ္တရက္ထင္မထားသည့္အရာတစ္ခုျဖစ္သြားမႈတြင္သူ႔ဘက္က ထိုေနရာမွအျမန္ထြက္သြားရန္ၾကံရြယ္ထားေသာ္လည္း သူ႔အစီအစဥ္သည္ေအာင္ျမင္ဟန္မတူ။

"ေနာက္ႏွစ္"

"ေႏွာက္ႏွစ္?"

ေကာင္ေလးသည္သူ႔အေျပာကိုသံေယာင္လိုက္သည္။ ေကာင္ေလးႏွင့္အၾကည့္ျခင္းဆံုသြားခိုက္တြင္ ထိုေကာင္ကေလး၏အျပာေရာင္မ်က္လံုးဝိုင္းဝိုင္းလွလွကေလးမ်ားကိုသူခဏတာေငးမိသြားသည္ကိုေတာ့သူဝန္ခံပါ၏။

"ေနာက္ႏွစ္ ပထမဆံုးေက်ာင္းဖြင့္တဲ့ေန႔မွာ မင္းရဲ႕အေတြးေတြဟာအခုအတိုင္းမေျပာင္းလဲေသးဘူးဆိုရင္အစ္ကို႔ဆီျပန္လာခဲ့ပါ"

ေနမရွိန္ေသာတမ္းခ်င္းမ်ား (Zawgyi+Unicode)Where stories live. Discover now