Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
- ˏˋ o n e s h o t: togami x reader ˊˎ -
type: fluff
⏜⏜⏜⏜⏜⏜⏜⏜⏜⏜⏜⏜⏜⏜⏜
Legenda:
[T.I] – twoje imię
[K.W] – kolor włosów
[K.O] – kolor oczu
[U.K] – ulubiony kolor
[T.I] stała bez słowa pośrodku sali gimnastycznej. Dosłownie przed kilkoma minutami, groteskowy misiek, podający się za Monokumę, Dyrektora Hope's Peak Academy, poinformował ich o morderczej grze. Brutalnej zabawie w zabijanie. Podchodach, w których stawką było życie lub śmierć. To było tak irracjonalne, bezsensowne... straszne.
Dziewczyna potarła czoło. Większość z szesnastki uczniów zaczęła przeszukiwać salę, oświetloną halogenowymi lampami. Wciąż nie mogła uwierzyć, że trafiła w takie potworne miejsce. Odetchnęła głęboko. Grunt to zachować zimną krew i nie tracić nadziei na to, że uda im się wydostać.
Włożyła rękę do kieszeni [U.K] ego mundurka i... poczuła jakiś prostokątny przedmiot. Wyciągnęła zimne, błyszczące urządzenie.
– Informator uczniowski. – szepnęła.
– Co to jest? – zapytał ktoś nad jej głową.
[K.O] oka podniosła wzrok i zobaczyła wysokiego blondyna o zimnych, niebieskich oczach i okularach w białych oprawkach, który przyglądał jej się z lekko zmarszczonymi brwiami. Chociaż dziewczyna była wysoka, chłopak i tak przewyższał ją o głowę.
– Och! Togami. To informator uczniowski. Ty też pewnie taki masz. Znalazłam w kieszeni. – wystosowała wyczerpujące wytłumaczenie i wskazała na jego marynarkę.
Byakuya chwilę macał kieszenie, a po kilku sekundach również trzymał urządzenie. Zmierzył [T.I] wzrokiem, a na jego twarzy malowała się widoczna irytacja. No bo przecież jak ktokolwiek mógł odkryć coś szybciej niż pan Togami?
[K.W] osa od razu wyczuła jakim typem człowieka jest Byakuya. Togami z pewnością był nieczułym, poważnym i nieznającym sprzeciwu czy smaku porażki bubkiem. Problem w tym, że ona również była uparta i stanowcza.
Uśmiechnęła się zadziornie.
– Coś nie tak, Byakuya-sama? – zapytała drwiąco.
– Siłą stąd nie wyjdziemy. – zawołała Sakura, przerywając ich uroczą konwersację.
– Gdzieś tutaj musi być jakaś wskazówka. – wtrąciła [T.I].
– Nie wolno nam tracić nadziei, drodzy państwo! – krzyknął Ishimaru.
