Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
To all the person supported me, thank you very much!
Isabela
It is so noisy here.
Pero sino nga ba ako para mag-reklamo? Ginusto ko naman ito kaya I have to suck it up. Wala akong pake kung maingay man o mausok, I just have to get lost tonight. Or else, I will go loco.
It has been months and yes, I am still not over that. The hurt still stings, that memory still lingers, and I can even hear their voices saying, begging that I should let them be every second! Why did I let them be? I should have cried or trashed or be the bad bitch that I always was, pero hindi ko ginawa.
I got soft, I think. That's why I am stuck in the middle of this club, drowning myself with beer and vodka, and telling myself that I should have shouted out my anger para maka-move on na ako.
But I know that no matter what I have chosen that time, isa lang naman ang patutunguhan ko, sa club na 'to at magpapakalunod sa alak para makalimutan ang sakit. Mabuti na rin 'to, at least hindi ako nagmukhang mas kaawa-awa sa mga tao sa pamamagitan ng pagwawala. At alam kong kung nagwala ako, ako ang pagbibintangan nilang may kasalanan kung bakit ako tinarantado ng dalawang 'yon.
Victim-blaming kasi ang trip ng mga tao sa panahon na 'to. Iyong naagrabyado pa ang may sala, isungalngal ko sila sa mga napapanood ko sa telebisyon.
I let out a loud sigh na rinig na rinig hanggang New York. Hanggang New York kung saan nagpapakasasa ang dalawang lintek na 'yon. Ang kakapal ng kanilang mga muks, nagawa pang magbakasyon ang mga tukmol matapos nila akong durugin nang ganito. Kapag naka-get over na ako, babasagin ko itong bote ng alak sa mga bungo nila.
"Hey, you look so gloomy, girl. Hindi ka ba sasayaw? Ano, magpapaka-depress ka lang ba d'yan sa may gilid?" Sinamaan ko ng tingin itong babaeng nang-istorbo sa pagsusumpa ko sa dalawang palaka na nasa New York. Ang galing talaga palagi ng timing nitong si Natalie, kahit no'ng kasal ko late na late, hindi man lang ako sinamahan mahimatay.
"Shut up, Nat. Hindi ako nagpapaka-depress dito sa gilid, I was actually planning how to murder those frogs para matahimik na ang kaluluwa ko pero dumating ka. Asungot ka, 'no?" sabi ko.
Kita ko ang pag-nguso niya, mukha siyang pato. "Come on, girl! Kung ganyan ka at patuloy sa pagmamaldita, you will end up a lonely, old maid forever! Socialize ka naman d'yan. Nakakainis kaya kapag nakikita kang ganiyan," ani Natalie.
Mas lalong sinamaan ko ang tingin ko sa kaniya. "You witch, hayaan mo ako at minsan lang naman ito. You know that I don't like going to clubs kaya this is my definition of fun kapag nandito na ako. Kaya pumunta ka na sa mga boylet mo at magpakasasa, okay? Hayaan mo muna ako, don't worry about me," ani ko.
I know that this witch is worried about me. Totoo siya, hindi katulad ng ahas na 'yon. But I can't let her waste her time on me. I would rather have her getting wasted than let her see how pitiful I can be.
