Final

386 23 37
                                    

Selam,son kez.💚
***
Geçen birkaç saatin ardından hastaneden çıkmış ve eve varmışlardı.Lale ve Onur;Asiye'yi eve bırakmak için yola koyulmuş,Nefes ve Tahir ise Lale'nin odasına çıkmış uzanıyorlardı.

Tahir kafasını yarım bir şekilde oturan Nefes'in karnına koymuştu,diğer yandan da eliyle okşuyordu.Hâlâ mahcuptu ona karşı..

"Teşekkür ederim."dedi Tahir yanına daha da sokularak.
"Çok teşekkür ederim."

"Ne için?"diye cevap verdi Nefes.

"Beni sevdiğin için,her ne olursa olsun yanımda olduğun için,ailem olmayı kabul ettiğin için.."

Elini karnından çekmeden yatakta dikleşti ve Nefes'in göz hizasına çıktı.

"Bana böyle güzel bir hediye verdiğin için..Her şey için."

Nefes elini Tahir'in yanaklarına götürüp okşamaya başladı.Her geçen saniye yüzleri,
gözleri,dudakları daha da yaklaşıyordu birbirine.Nefes son anda kafasını çevirip Tahir'in boynuna yasladı.

Tahir onu üzmemek ve utandırmamak adına hiçbir şey söylemedi ve saçlarını okşamaya başladı.

"Hadi uyu birtanem.Yoruldun tüm gün,ikiniz de yoruldunuz."

"Birlikte uyuyalım,eskisi gibi."

"Yanındayım meleğim.Gel bakalım şöyle."
diyerek Nefes'i göğsüne çekti Tahir.Birbirlerine sarılarak kendilerini huzurlu bir  uykunun kollarına teslim ettiler...

Sabah ilk uyanan Tahir oldu.Hiçbir şey yapmadan Nefes'i seyretmeye başladı.Ne kadar da masum uyuyordu.Onu kırdığı için bir kez daha sövdü kendine.

O düşünceleriyle boğuşurken Nefes uyandı.
Tahir'in onu izlediğini görünce tebessüm etti.

"Erkencisin."

"Seni seyretmek,uyumaktan daha cezbediciydi."

Nefes utanıp gülümsedi.
"Beni de uyandırsaydın keşke."

"Sizin dinlenmeniz lazım bebeğim."

"Artık eve dönsek de orda dinlensem?"

"Sen nasıl istersen Nefes'im.O zaman bugün toparlanırız."

"Olur canım."

Onlar sohbet ederken Beste dalmıştı odaya.
Tüm evi gezmiş,Lale ve Onur'u çıkardığı patırtılarla uyandırdıktan sonra en son anne
ve babasının yanına gelmişti.Biraz nefes nefese kalmıştı.

"Anne,baba!"

"Babacım,günaydın.Gel bakalım şöyle."dedi Tahir sarılmak için.

"Önce anneme!"dedi Beste Nefes'in üzerine koşarak.Yatağın tepesine çıkıp Nefes'in üzerine atlayacakken Tahir kucakladı onu.

"Babacım anneye böyle sert davranmak yok,tamam mı?"

"Sarılacaktım ama."

"Sarıl prensesim,ama yavaş ol lütfen.Annen birazcık yorulmuş.İyi bakalım ona."

Beste oldukça sakin bir şekilde Nefes'in kolunun altına girdi ve yanına sokuldu.

Değmesin Ellerimiz|NefTah|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin