Hayaller Hayatın parçasıdır

Değer Verdiklerimiz

Bırakın değer verdiğiniz insan hata yapsın. Bir şeyleri kendi görsün anlasın. Sen gelipte ona „bırak sevme, yapma o yanlış bu yanlış", dersen inadına yapar ta ki kendi görene kadar. Evet bazen yanındaki annen, baban, eşin, dostun her kimse bizden daha iyi görürler ama bizim gözümüz sadece düz bakar yanlışı doğrudan ayırt edemeyiz. Onlar ne kadar yanlış oldugunu söyleselerde biz onu doğru görür doğru biliriz. Yani şöyle düşünün bir çocuk çamura batsa, yere düşüp dizini kanatsa, makasla elini kesse bile kızmayacaksın. Çamura battı diye „üstünü neden kirletiyorsun?", diye kızacağınıza, onun yanlış olduğunu göstermeyi deneyin. Dizi yara da olsa „niye dikkat etmiyorsun", diye bağıracağınıza yarasını sarın. „Elini kesersin makasla oynama", dersen o makası tutmayı öğrenemez göstereceksin. „Aman ondan canın yanar, bundan kirlenirsin, şundan şöyle olursun", diyeceğimize bırakalım düşüp kalkmayı kendileri öğrensin. Çünkü bir gün öyle bir çıkmaza girer ki ne sen olursun ne bir başkası yanında. Ordan çıkışı bulamaz. Sen her ağladığında susturmaya çalışmak yerine onu bağrına basıp derdini dinleyeceksin. Hayatı düşe kalka kendi yaşayacak ama sen onun bu yolda elinden tutan, yaralarını saran, göz yaşlarını silen kişi olacaksın. Bırak bir şeyleri yani hataları doğruyu yanlışı kendi görsün. Sen ne kadar göstermeye çalışsanda anlamayacaktır. Sana bağırıp çağırsa da „eyvallah" diyeceksin. Değer verdiğine küsmek yerine anlamaya çalışacaksın. Onu oracıkta bırakmak yerine yürüdüğü yolda eşlik edeceksin. Düştüğünde kalkmayı göstereceksin. Yürüdüğü bu yolda sadece destekçisi, koruyucusu, can yoldaşı olacaksın. Fazlası inan canının yandığından çok can yakar. Bırak değer verdiğin hatalardan öğrensin, ama uyarmayı ihmal etmeyeceksin. Yolunda taş varsa önden koşup alacaksın, fakat bazı taşların üstesinden kendi gelmesi gerek. Siz onun kanadı olacaksınız, düştüğünde ucuracaksınız. Yağmurlu yolda şemsiye açmayı değil, yağmur damlasını hissettireceksiniz. Eğer bunları yapamıyorsanız, o her kırıldığında siz iki kat fazla kırılacaksınız. Üzmeyin. Lütfen!