Hayaller Hayatın parçasıdır

ANNEM

Sana anlatmak istediğim ama anlatamadığım o kadar çok şey var ki Annem. Her yanına oturduğumda içimden geçirdiğim ama yüzüne söyleyemediğim binlerce söz var. Şunu bilmeni isterim kimseye sana verdiğim kadar asla değer vermem. Kimseyi seni sevdiğim kadar sevmem sevemem. Her ailede olduğu gibi bizimde oluyor ufak tefek kavgalarımız, yaşadığımız kırgınlıklar. Benim sana söylediğim her kötü söz sadece kendimi yaralar annem. Sana kızarken aslında kendime bağırırım. Senin eline tiken batsın benim canım yanar. Hani cennet annelerimiz ayağın altında ya, sen benim en değerlimsin. Merak ettiğim, görmek istediğim cennetimsin. Cennette ki tüm güzel kokular senin üzerine sinmiş, sana her sarıldığımda huzurlu kokunu içime çekiyorum. Belki de her defasında bu yüzden sarılmak istiyorumdur. Seni hiç bırakmamak, senden hic kopmamak istiyorum. Bugüne kadar senin nasihatlerinle, övgülerinle, sözlerinle geldim. Zamanında bir çok hata veya yanlış yapmış olabilirim. Seni bir çok kez kırıp dağıtmış olabilirim. Insanlar hatalarından öğrenir annem. Bir hata veya yanlış yapmamış bir kişi doğruyu nerden bilecek ki? Düşmeden kalkmayı nasıl öğreneceğiz? Bir şeyleri dağıtmadan toparlamayı nasıl bileceğiz? Sayende bunların hepsini öğrendim ben. Tertemiz sayfalar açmak yerine, eski defterleri attım ben. Bazen baştan başlamak gerek. Geçmişi düzeltemeyiz, sadece artık attığımız adımlara daha bir dikkat ederiz. Sen benim elimi tut hiç bırakma güçsüzlüğme güç kat annem. Senin bile karşında dimdik durabileyim. Bir tek Allahın huzurunda eğilip, senin cennettinin önüne kendimi sereyim. Sen güzelim yüzünü hiç bir zaman soldurma, nur yüzlüm. Bak gör bu evladın birgün her bir dört yanını çiçeklerle kaplıcak. Senin başını hiç bir zaman önüne eğmicem annem. Sen gönlünü ferah tut. Kendine iyi bak hep gül, gülümsemekle kal.
Benim annem görebileceğiniz en güçlü kadındır. Tüm savaşı kendi içinde verir. Bizlere yansıtmamak için elinden gelenin daha fazlasını yapar. Bizler gece rahat uyuyalım diye kendi uykusunu feda eder. Hasta olur ama önümüzde ki aşı eksik etmez. Gece gündüz demez her hastalığımız da başımızı bekler. Yemez yedirir, içmez içirir. Evimizde tek bir bayat ekmeğimiz olsa kendini aç bırakır bizi yine doyurur. Hiç bir istediğimizi eksik etmez. Ne abimi benden fazla, ne beni ondan fazla sever. Bizi olduğumuz gibi sever, bağrına basar. En soğuk havalarda bizi yüreğiyle ısıtır. Tüm dünya karşıda gelse o tek başına dimdik tüm dünyaya bedeldir. Annem kendini sevmeyeni bile sever. Kıranı affeder, kimseye ebedi küsmes. Hep „Allah için sev“ der. „Allah katında sen kimsin hep affet affeden ol“ der. Iyiki varsın annem iyiki benim annemsin. Herkes gitsin ama sen daima kal annem. Seni seviyorum!

_______________________________________________________

Bazen kendim eğleneceğim diye, Anneme çok yalan söyledim. Arkadaş ortamlarından geri kalmamak için. Ayak uydurabilmek için. Onların yapabildiğini, veya gidebildikleri yere gidebilmek için. Görmek istediğim herşeyi gördüm gizlice, saklıdan. Görmezden geldim bana kızgınlıklarını ve yine çıktım yine gittim. Sonra anladım ki ben kendi sevincim için en değerli varlıklarımın güvenini yıktım. Güvendikleri dağlarına karlar yağdırdım. Büyüdüm ama içimde pişmanlıkla. Şimdi geçtim aslında gülüyorum yaptığım onca şeye. Bazen diyorum ki belki izin verselerdi bu kadar çıkmazdım, belki bu kadar gitmezdim bile. Belki de zamanla ben istemezdim. Ama hani yasak olan herşey daha bi çekici gelir ya, öyleydi. Hep daha fazlasını istedim, daha fazlasını görmek. Sonra işte adı „Keşke yapmasaydım.“ Olur. İnsanlar hatalarından öğrenir. Bende anladım belki geç oldu ama anladım. Anladım ki Anneden başka dert dinleyen, seni sen olduğun için kabullenen, sen olduğun için seven yokmuş. Bütün yokluğunla seven. Her daim kalbine haps eden. Ve en önemlisi herzaman affeden.

Anne hakkı ödenmez! Iyiki dediğimsin.

_______________________________________________________

Anne hakkı ödenmez.
Sevmeye ömür yetmez.
Bütün dünya benim olsa,
Birtane Annem etmez.