His Best Angle (Angle Duology Book 1) | ON HOLD

Chapter 8

Chapter 8

My cheeks are blushing right now, I'm sure of it. Masyado talaga siyang maharot, akala niya ata easy to get ako. 

"May ihaharot ka pa ba, Haiden?" I asked him, trying to stop myself from shuttering. Kinilig na naman ako, ano? Kikiligin pero hindi rurupok.

Tumawa lang siya at umayos ng tayo bago hinila ang kamay ko palabas. 

Pagkababa namin ay dumiretso na agad kami sa court dahil mahirap ng mahuli sa game itong kapitan nila, baka ako pa ang sisihin ni Coach.

May ilang mga estudyante pa kaming nagkakasalubong na pawang napalingon at napapatitig kay Haiden but he seems not to care at all. 

I looked at his for a couple of seconds before looking away and focused on looking in front. Ilang minuto pa laming lumakad bago namin narating ang isang indoor basketball court. 

Bago pa man kami tuluyang makapasok soon ay hinablot na niya ang kamay ko at pinagsiklop ito. 

I looked at him and was about to ask him who gave him the permission to hold my hand, ngunit naalala kong sinabi niyang kanya daw muna ako ngayong araw. 

What's more surprising is that, hindi man lang ako tumutol. Eh paano ka nga tututol kung gusto mo Rin naman? Napakarupok.

"What? Is there any problem?" he asked and I just shook my head as an answer. 

Hindi na muli siyang nagsalita at nagpatuloy sa paglalakad papunta sa bench. 

That was only a few-seconds walk but for me it last for almost an hour. Dumadami na ang mga nakaupo doon upang manood ng game kaya't naagaw nanv aming pagpasok ang kanilang atensyon. 

Ang iba sa kanila ay nagbubulungan at iirap, mga fan girls ni Haiden. Siguro ay kung nakakamatay ang tingin double-dead na ako, una 'yong pagkakapatay sa akin ni Lei at pangalawa ang tingin ng mga tao dito. 

Nang makarating kami sa bench ay saktong plapit na rin doon sina Warren at Jai. Kumaway pa sa akin si Jai at kapwa sila nakangisi sa akin. 

Malisyosa't malisyosa. 

I was about to come close to them to get my camera and my phone when Haiden grabbed my arm that's why I look at him. 

He didn't speak but he handed me his blue bench towel. 

"What am I going to do with this?" I asked. 

"Hold it for me. Wipe my sweat every break, please," he said. I didn't expect that he'll pout while saying those. 

A smile escaped my lips. "Fine, you don't need to pout. You're not cute, Haiden." 

Sumeryoso ang mukha niya kaya napatawa ako. Marahil ay na-realize niyang masagwa nga sa kanya ang ganoon. 

"Tigilan mo 'yan, hindi talaga bagay." 

"Bagay naman tayo, okay na 'yon," he said with a smirk before walking away from me to approach his team mates. 

Kumabog na naman ang dibdib ko, mabilis ang naging pagtibok ng aking puso. Panandaliang ang natigilan at ramadan ko ang pamumula ng aking pisngi. 

Madalas ko ng mabasa at makita ang ganoong linya sa social media at na-co-corny-han ako doon, pero hindi ko inaasahang kikiligin din ako kapag sinabi sa akin 'yon. 

"Alli! Come here! Masyado ka namang kinilig!" sigaw niya dahilan upang mapalingos sa amin ang ilan sa mga nakarinig. 

Shems, nakakahiya. 

Lalayo-layo sa akin dini tapos bigla akong tatawagin. What's with you, Haiden? 

Nagsalubong ang aming tingin ngunit inirapan ko lang siya at lumapit kina Jai. Iniabot man niya sa akin ang cellphone ko na agad ko namang ibinulsa bago ko inabot ang ang camera ko isinukbit ko sa aking leeg.