UNUTTUN MU SEVGİLİM?

14.Bölüm( Bebeğimiz )

Selimin Ağzından;

olayın şokunu tam atlatamamışken can söylenmeye başladı;

"abi birşey söylesene?"

özgür ve canın yakalarından tutarak duvara yasladım;

"siz biliyormusunuz?"

"e-evet"

"niye bana söylemediniz lan?"

"şebnem istemedi"

"ya benim çoçuğum oluyor ve siz bana söylemiyorsunuz"

"söyledik işte abi koş git şebneme"

can ve özgürü bıraktım ve koşarak eve gittim gülümseyerek içimde tuhaf duygular oluştu ben şimdi baba mı oluyorum? ah aşkım neden söylemedin bana ? geliyorum bekle sevgilim hızlıca arabanın kapısını açtım ve en yüksek frenle şebnemlere gittim

Şebnemin Ağzından;

ben yerde kanlar içinde yatarken hülya kapıyı örtmeden gitmişti bile ya bebeğime birşey olursa o zaman ben ne yaparım elimde kanı gördükçe gözlerim kapanıyordu her yer bulanık sonra ayak sesleri duydum

Selimin Ağzından;

şebnemlerin kapısı açktı içeri girdiğimde hertaraf kan olmuştu biraz daha kafamı dikleştirdiğimde yerde yatan şebnemi gördüm eliyle karnını tutuyordu o ise baygın hemen yanına gittim kafasını bacaklarıma koydum ağlıyordu bende ağlamaya başladım;

"kim yaptı sana bunu?"

"b-bebeğim"

"şştt bebeğimize birşey olmayacak" giderek dahada ağlamaya başlamıştım şebnemin eli karnındaydı ben de karnındaki kanlı ellerini tuttum benimde ellerim kan olmuştu çok kan kaybediyordu o yüzden bluzumun kolunu yırtmaya başladım ve karnına tuttum ardından kısık gözlerini biraz daha açtı ve konuştu;

"s-selim s-sen b-bunlar n-nerden b-biliyorsun?"

"şimdi bunların sırası değil " diyerek dudaklarından öptüm benim gözümdeki yaşlar dudaklarımıza kadar geliyordu nazikç onu kucağıma aldım ve yanağını okşadım ondan sonra arabama koyarak hastahaneye götürdüm

arabaya sürmeye başlarken şebnem konuşmaya başladı;

"eğer bebeğimizin olduğunu sana söyleseydim hayatımız daha farklı olabilirdi"

"benim bu bebeği istemeyeceğimimi düşünüyorsun? asla. benim olana zarar gelmeyecek çocuk benimde çocuğum"

"s-selim seni seviyorum"

bir anda gözleri kapandı;

"şebnemmmm uyan şebnem bende seni çok seviyorum seni çok seviyorum lütfen uyan bebeğimiz için uyan şebnem"

hastahaneye gelmiştik sedye istedim verdiler hemen yatırdım içeriye gelecektim ki hemşire izin vermedim allah kahretsin diyerek duvara çökmeye başladım kafamı kollarıma iyicene getirerek ağlamaya başladım şebnemi kaybedemem o bebeği kaybedemem lütfen ikisinede birşey olmasın ondan sonra kolumda bir el hissettim kafamı yukarıya kaldırdığımda can özgür kainat ve almillayı gördüm hemen ona sarılmaya başladım ağlayarak;

"abi şebnemi kaybedemem "

"neden burdasınız eve geldik ama hertaraf kan içindeydi noluyor selim?"