My Life With A Stalker. Voltooid

7.

‘ W-wat is er met jou gebeurt?’ Stotter ik. ‘Niks, er is niks aan de hand.’ Zegt Shayden huilend. ‘Ja, daarom huil je! Kom binnen. Ik ga even de EHBO-doos halen! Ga even zitten!’ Ik ren naar de keuken, pak de EHBO-doos. ‘Geef me maar je jas!’ Ik neem Shayden’s jas aan. Ik pak alcohol en een watje. Ik dip het er rustig op. ‘Shit, au! Dat prikt!’ ‘Sorry, wat is er in vredesnaam gebeurd? Wie heeft je zo een grote klap gegeven? En is het net gebeurd? Ben je thuis geweest?’ Vraag ik bezorgd. ‘Het stelt niks voor! Maak je nou geen zorgen! Ik heb geen zin in nog een ruzie!’ Schreeuwt Shayden bijna. ‘Shayden ik heb ook geen zin in ruzie. We kunnen hier normaal over praten! Dus vertel me gewoon wat er is gebeurd! Dan kunnen we er met ze tweeën een leuke avond van maken!’ Zeg ik zo rustig mogelijk. Shayden’s ogen beginnen te blinken. Ik ken Shayden lang genoeg, om te weten wat dat betekend. Ze gaat huilen, iets wat ze niet vaak doet. ‘Het gebeurde allemaal zo snel! Ik liep over straat op weg naar jou. Ik liep in een straat zonder verlichting, ik zag niks. Ik hoorde voetstap-‘  Er verlaat een diepe zucht uit Shayden’s mond. ‘Ik kan dit niet!’  ‘Weet je wat we doen? Jij vertelt mij morgen wat er is gebeurd! En morgen houden wij samen een meidenavond, en dan gaan we nu lekker slapen. Oké?’ Zeg ik zacht. ‘Dat vind ik ook goed!’

‘Lig je goed?’ Zeg ik. ‘Ja, ik lig heerlijk! Slapies!’ Dat was altijd een woord wat we zeiden toen we klein waren, voordat we gingen slapen. ‘Slapies!’ Zegt Shayden. Ik val in een diepe slaap en droom een geweldige droom!

‘Papa! Je bent thuis’ Ik voel een warme hand door mijn haren heen gaan. De hand van míjn vader. ‘Ik heb een leuk dingetje dat we gaan doen!’ Zegt me vader. ‘Wat is het? Pappie ik wil het weten!’ ‘We gaan met ze tweeën naar het strand!’ ‘En mama dan?’ Vraag ik teleurgesteld. ‘Die komt later!’ Mijn vader pakt me hand, en we lopen naar buiten. De heerlijke frisse lucht adem ik in. Ik bekijk de mooie bomen met prachtige kleuren. Ik ruik de heerlijke natuur. Mijn haren gaan mee met de wind. ‘Kijk eens! Wat zie je daar?’ Vraagt me vader. ‘Het strand! Pappie ik wil gaan kom!’ Ik ren zo hard ik kan. Ik kijk achterom. ‘Papa, jij bent heel erg traag! Anders wordt het donker!’ Ik doe me handen over elkaar. Me vader begint te rennen. ‘Goed zo, papa sneller!’ Roep ik. ‘We zijn er!’ Ik spring van het afstapje. Ik voel het lekkere warme zand. De heerlijke zonnestralen prikken in me rug. ‘Pappie, mag ik met me voeten in het water?’ ‘Ja, maar let je wel op?’ Ik knik. Ik ga voorzichtig in het warme zeewater. Ik voel de mooie harde stenen. Ik laat me zakken. Ik ga zitten op het zand, en laat me voeten in het water. Ik kijk naar de mooie oranje zon. Naar de mooie blauwe zee. Naar het prachtige zachte zand. En dan komt er iemand naast me zitten. Een mooie jongen, met blauwe ogen en mooi blond haar. Hij geniet even veel van de natuur als ik. Hij kijkt me aan met mooie diepe ogen, waar je in kunt verzinken. Te mooi voor woorden. Ik bekijk hem goed. Hij is mooi als de hemel. ‘Je bent mooi.’ Hoor ik hem zeggen. ‘Jij ook.’ Zeg ik. We kijken elkaar een tijdje aan. In elkaars ogen. En dan, loopt hij weg, zomaar. Ineens. Plotseling…

Ik word met een schrik wakker. ‘Waar dacht ik aan?’ Zeg ik zacht. ‘En waar is Shayden?’

 

Ik hoop dat jullie dit deel een beetje leuk vonden!

Vote,

Comment,

Follow.