Όνειρα και Πάθη
-Την ονειρευόταν κάθε βράδυ. Ακόμα και μετά από τόσους μήνες ήταν εκεί. Διασάλευε τα όνειρα και τις σκέψεις του μυαλού του. Την έβλεπε διπλα του, να χαϊδεύει απαλα όλο του το κορμί και να τον φιλάει γλυκά αφήνοντας στα χείλη του την γεύση των δικών της. Την έβλεπε να του τραγουδαει με την υπέροχη αυτή λυρική φωνή της και να του χαμογελάει με αυτό το τόσο αθώο και ταυτόχρονα τόσο γεμάτο υπονοούμενο βλέμμα της. Και πάντα ξυπνούσε και στριφογυριζε κλαίγοντας. Ένιωθε ένα τρέμουλο, δυνατό σφυξιμο στο στομάχι κι απευθείας στην καρδιά. Τόσο πολύ πονουσε και περνούσε έτσι τις νύχτες του. Δυσβάσταχτα. Ανάθεμα, σκεφτόταν. Ανάθεμα τα κατάμαυρα λαμπερά μαλλιά και τα πανέμορφα πρασινα μάτια της. Ανάθεμα τους καλοσχηματισμένους αδύνατους ώμους και τα βελούδινα ακροδαχτυλα της που,όσο κι αν ήθελε, δεν τον άγγιζαν πια.
Και συνεχώς καιγόταν. Καιγόταν από πάνω ως κατω, από μέσα ως έξω σε ένα καζάνι μουχλιασμενου έρωτα με κομματάκια σάπιας καρδιάς που έβραζε με τη φωτιά στο τερμα και κανένας δεν βρισκόταν κοντα για να τον βοηθήσει να δραπετεύσει...
