That Childish Girl Is My Slave

Chapter Twenty Two

[Chapter 22 - Happy Family]

Phobie's POV

Kasama ko ngayon si Drie. Isang araw na ang nakalipas mula ng dito siya nakatira. Mabait siyang bata palagi niya akong tinutulungan sa gawaing bahay. Masaya ako dahil sa kan'ya ay nababawasan ang lungkot na aking nadarama. Ramdam ko rin ang pagmamahal niya sakin.

"Mama! Ang ganda po ng garden niyo." Masayang sabi niya at hinawakan ang rosas na tanim ko.

"Baby tuwing malungkot ako ay naging masaya din ako dahil sa mga bulaklak dito sa garden. Buti nalang hindi sila namatay, noong nakaraang araw ko lang ito tinanim eh. Nasira kasi ng bagyo ang mga pananim ni Lola" Ngiting sabi ko at ginulo ang buhok niya. Ngiti lang ang tinugon niya sakin.

"Mama, pakainin ko muna ang mga kalapati ko" Paalam niya bago umalis. Napa tingin naman ako sa labas dahil may tumigil na kotse. Alam ko kung kaninong kotse iyon. Kumabog bigla ang dibdib ko dahil natanaw kong lumabas siya ng kotse. Grabe talaga ang charm niya, malayo palang siya nanginginig na ako.

Almost one week and two days ko siyang hindi nakita. I want to hug him tight! Hindi ko talaga akalain na pupunta siya dito! Baka kailangan niya ako? Siguro!

Nag madali akong lumakad palapit sa kinaroroonan n'ya. Napatingin naman siya sakin. Bakit ganito?Nababakas kasi sa mga mata niya ang lungkot. Ano ba talaga ang sadya niya dito?

"P-Phobie, why didn't you go to my condo? I've been waiting." He said coldly. Kumabog naman ang dibdib ko dahil sa sinabi niya. Nag hintay s'ya? But why?

"S-Sorry, ang dami na k-kasing nag bago." Kinakabahan na sabi ko at tumingin saking dalawang paa. Nakakailang!

"You're my Slave, right?" Nakakatakot niyang tanong. Mas lalo naman akong kinabahan. Bakit ganito s'ya umasta?

" Y-Yes, I am you're Slave but Kamahalan may fiance kana." Sagot ko ng hindi makatingin sa mata n'ya.

"But you're still my Slave, Childish Girl" Sagot n'ya at tinitigan ako sa mata. Gusto kung maiyak dahil sa sinabi niya. He wants me to stay as his Slave. So means hindi n'ya gustong mawala ako sa buhay n'ya! Assuming ba ako?

"I-im sorry da-----" hindi ko natapos dahil may tumawag sakin mula sa likuran.

"Mama!" Tawag ni Baby Andrie natigilan naman ako dahil biglang hinawakan ni Charles ang wrist ko dahilan para humarap ako sa kaniya.

"Is he your Son?" Hindi makapaniwala niyang tanong. Hindi ko naman alam ang isasagot. Hindi ko naman anak si Drie pero gusto ko siyang angkinin.

"Answer me." May diin niyang sabi. Sandali akong napatingin kay Baby Andrie na ngayon ay naka kapit ng mahigpit sa laylayan ng damit ko.

"Huwag mong hawakan ng wrist ni Mama!" Sigaw ni Baby Drie dahilan para bitawan niya ang wrist ko. Napalunok naman ako at nag iwas ng tingin. Naiisip siguro ni Drie na masamang tao si Charles?

"A-Ah yes, t-this boy is my baby." Ngiti ko saka tawa ng kunti. Nakita kona natigilan s'ya. Ewan ko ba kay Kamahalan. Sa reaksyon niya kasi para siyang na brokenhearted na parang ewan. Ayaw niya bang malaman na may Anak ako? Pero niya naman ang Ama ni Baby Andrie eh!

"I am just kidding Kamahalan. Siya pala si Baby Andrie, anak anakan ko." Pakilala ko at ngumiti. 'Yung kaninang reaksyon niya ay napalitan ng kunting ngiti.