That Childish Girl Is My Slave

Chapter Twenty Four

[Chapter 24 - New Looks ]

Phobie's  POV

One month Later

At times I wish I could change the past. but sometimes the past changes you. Pain will end, maybe not now but soon.

Isang buwan na ang nakalipas, see? Ang bilis lang ng bawat araw, sobrang bilis ng takbo ng oras, at may mga nasayang akong pagkakataon dahil hindi ako nag habol, dahil sumuko agad ako.

Kapag nasaktan ka pala ng sobra, doon mo marealize ang mga nagawa mong katangahan and unfortunately dahil sa sakit nababago din ang buong pagkatao mo.

Hindi ko parin nakakalimutan ang huling pag uusap namin ni Charles doon ako nasaktan ng sobra. No'ng mga panahon na'yon ay nag pasundo ako kay Parekoy sa lugar na iyon. Alam naman ni Parekoy ang lugar na iyon dahil daw minsan na siyang sinama ni Tita Cimmy doon.

Si Parekoy, Bespren at Baby Drie ang karamay ko ng mga panahon na iyon, they're gave me hope, they're never let me down and depressed. They're always there by my side to comport and tell to me how i am brave.

But after one month? I'm still inlove and love him the most. My Love for him keeps forever.

Even though, araw araw, gabi gabi akong umiiyak dahil sa mga salitang binitawan n'ya. Napapatanong parin ako, is he really love Natalie? I still couldn't believe his words. Ang sakit! bakit s'ya pa? Ako naman itong mahal na mahal si Charles! Diba? Ang tanga ko kasi umasa parin ako kahit alam kong wala ng pag-asa.

However, I miss how I takes a good care to him, I miss the way I called him 'Kamahalam, Your Majesty' Mahal na hari' damn I miss him! Pack Phobie stop thinking him! His a jerk!

After all, natuto akong maging brave woman, dahil habang may buhay may pag asa. Hindi rin habang buhay ang aking pag papakatanga at pag papaka martir sa kaniya. Lahat ng bagay ay may Limitasyon at may hangganan.

I'm willing to change para ma protektahan ko naman ang sarili ko. Kasi mula noon palagi nalang si Charles, panahon na siguro ito para saking sarili. Nasaktan ako dahil nagbabakasakali akong mahalin n'ya ako kahit konti lang. Pero ng marinig ko na mahal na n'ya si Natalie alam ko saking sarili na matatalo ako, wala akong laban kay Natalie at higit sa lahat he love Natalie, so what's my position? I didn't had even a little bit.

Nandito ako ngayon sa rooftop kasama ang makulit kong bespren at ang mabait kong Parekoy. Naka upo kami sa malinis na palapag. Nakatingin lang ako kay Jing at Parekoy na nag tatawanan.

"Ikaw Jing diba may nagugustuhan kana? iyong boss mo?" tanong ni Lester habang naka ngisi. Itong boss na na-mean n'ya ay si Joshua ang amo ni Jing. S'yempre namula naman ang bespren ko.

"A-Ahh kahit gusto ko yon, a-alam kong hindi n'ya ako gusto kaya iniiwasan ko na, hindi ko gustong saktan ang sarili ko." Sabi ni Jing sabay tingin sakin. Chee! Sakin pa talaga tumingin!

"Sakin ka talaga napa tingin ah? Jing hindi ko na mahal si kama-ah si Charles" Pilit na sabi ko at sinabayan ko pa ng tawa. I'm pretending na hindi ko na mahal si Charles' kahit sa harapan pa nila. Ang sarili ko lang ang nakakaalam ng lahat na kahit hindi ko aminin mahal ko parin ang Kamahalan. Parang gusto kong maluha, kasi sobrang dami rin ng memories ko together with him.

"Duh! I know you Phobie! " asar na sabi n'ya. Napatikhim naman si Parekoy kaya napa tingin ako sa kaniya

"Ako? mahal mo na? " Tuksong sabi n'ya. Tss ewan ko lang sa lalaking ito!