That Childish Girl Is My Slave

Chapter Twenty Six

[Chapter 26 - Hospital ]

Phobie's POV

Today is September 7. Isang araw na ang nakalipas, ang araw na iyon na kailanman ay palaging nasa puso ko at hindi ko makalimutan kailanman. Diba if you dreamt something and it's happened that was dream come true and it's hard to forget, I felt it!

Nasa bahay ako ngayon at na pag isipan ko na ipaalam kay Lola na mahal din ako ni Charles. Importante siya sakin kaya hindi ko nais na hindi niya malaman agad. I can't lie and hide the truth to her.

Dahan dahan akong lumapit kay Lola, napansin ko kaagad na nag eenjoy sya sa teleserye na pinapanood niya. Hindi ko naman gusto na maistorbo ko siya kaya umupo muna ako sa tabi niya at nakinuod narin ng Destiny Rose, ang ganda nga naiiyak tuloy ako, ang tatag ni Destiny Rose sa kabila ng kaniyang pinagdaanan sa buhay ay nag sumikap parin s'ya na makamit ang kaniyang pangarap, tulad ko rin nangangarap din ako na maging writer at nakakainspire siya. I wish I could have an ability like her!

May tao talaga na mababait kahit hindi niya kadugo ang isang tao ay tinutulungan niyang umangat, tulad ni Sir Armani. Nakakatuwa s'ya dahil sa kan'ya naka bangon si Joey.

Parang ------ Tulad rin ni Tita Jelai kasi siya ang dahilan ng aking pag asa, siya ang dahilan kaya naisipan kong sabihin kay Charles ang lahat kahit nasaktan man ako ay solid rin ang lahat dahil nakamtan ko rin ang aking pangarap. Sa kabila ng lahat na aking pinagdaan ay naging akin din s'ya. Hindi ako nagsisisi na s'ya ang minahal ko, patuloy at paulit ulit na mamahalin.

Nang natapos na kaming manuod ay naka tyempo narin ako para maka usap si Lola.

"Lola" Malambing na sabi ko

"Bakit Inday?" Sagot n'ya at tiningnan ako sa mata. Humugot muna ako ng lakas ng loob para sabihin sa kanya ang totoo. Huminga ako ng malalim at nakipagtitigan kay Lola.

"L-Lola, huwag ka sanang magalit sakin, kasi a-ano po a-ah kasi po --eh kasi-------" Natigil ako dahil nag salita si Lola, paano ba naman kasi hindi ako maka pag salita ng maayos dahil sa kaba, baka kasi tutol si Lola tungkol samin ni Charles, but buo na ang desisyon ko, ang sabihin sa kan'ya ang totoo.

"Sabihin mo kasi ng maayos, hindi tuloy kita maintindihan." Sabi nya, napatango nalang ako. Bahala na nga!

" Lola, M-Mahal ako ni Charles at Mahal ko din siya. Please huwag kayong magalit, hindi pa naman kami pero mahal naman namin ang isat isa." Kinakabahang sabi ko. Natigil ako dahil ngumiti si Lola.

"Ikaw talaga Apo alam ko na, pumunta rito si Charles at s'ya ang nagsabi sakin, hindi ka pa gising kaya hindi mo alam at hindi ko sayo sinabi dahil ang gusto ko ikaw mesmo ang magsabi sakin gaya ngayon." Ngiting sabi ni Lola, wah! nakakahiya bakit n'ya ginawa iyon? pero okay lang naman sakin, di naman nagalit si Lola.

"Hindi kayo galit?" Tanong ko

"H-Hindi kasi alam ko na hindi ka niya pababayaan, nakikita ko sa kan'yang mata ang pag mamahal n'ya sayo Apo. Sana lang walang susubok sa pag mamahalan n'yo, hangad ko ang inyong Kaligayahan, alam ko na matagal mong hinintay ang araw na ito Apo." Ngiting sabi ni Lola. Napa ngiti naman ako at niyakap s'ya. Thankful ako dahil may Lola akong gaya niya. She is the best Lola in the world!

"Thanks La, i love you po." Sabi ko at kiniss s'ya sa noo.

"I love you Apo ko." Tugon n'ya, natigil kami ni Lola dahil biglang sumulpot si Baby Drie at nakiyakap din samin.