Hindi ko na kayang huminga nawawala na ang pandinig ko at tanging ang malakas na tibok na lamang ng puso ko ang aking naririnig di ko na alam ang gagawin naninigas na ang aking buong katawan hindi ko na magalaw ang aking mga kamay Di ko na magawang magsalita at sabihin na AYOS LANG AKO, AKO PA MALAKAS AKO DAMON
Nagising ako sa isang silid na kulay puti para akong patay sa nakikita magisa lang ako sa kwarto nasa ospital na naman ako hayy.
Nagulat ako ng pumasok sa loob si daddy
"Pa!" Naiiyak kong sambit
"Anak gising ka na" nagsipasok sila mama at kuya sa loob
"Pa asan si damon!?" Nagaalala kong tanong
"Pupunta siya mamaya dito anak wag kang mag alala" saad ni mama
"Ma ayos lang ako malakas ako may pasok pa ko ma"
"Sabihin nyo kay damon ayos lang ako wag siyang mag alala" di na sila nagsasalita konti konti na ding pumapatak ang luha sa mga mata ko hindi ko alam kung bakit pero napakasakit ng nararamdaman ko
Bakit ganun kung kailan nagmahal na ako kung kailan masaya na ako kung kailan naeenjoy ko na saka lalala ang kondisyon ko bawal ba talaga akong maging masaya, ipagkakait pa rin ba sa akin ang pag ibig?
Hindi ko namalayang umiiyak na pala ako natauhan ako ng may pumasok na doctor sa kwarto ko at kinausap sila mama at papa ang dalawang kuya ko na lang ang naiwan sa loob.
"Margaux ayos lang ba ang pakiramdam mo?" Tanong ng panganay kong kuya
"Oo kuya ayos lang ako wag kayong mag alala gagaling ako diba?"
"Oo gagaling ka" hindi lumuluha ang dalawa kong kuya kaya kahit papaano nawawala ang pag aalala ko
Maya maya bumalik sila mama kasama ang doctor
"Anong nararamdaman mo hija?" Tanong ni doctora Christine
"Ayos lang po wala na pong sakit hindi ko na nararamdaman"
"Ah ganun ba kung ganun wag kang mag iisip ng kung ano ano tanging masasayang alaala lang ang isipin mo ngayon"
Gabi na ngunit di ako makatulog kasama ko si kuya sa kwarto siya ang nagbabantay saken di ko na alam ang gagawin yung mga pictures namin ni damon ang tinitignan ko napakasaya namin kahapon hinding hindi ko iyon makakalimutan.
Nakatulog na ako
Damon's PoV
Di ko na alam ang gagawin ko kaya tinawagan ko ang papa ni margaux agad namang dumating ang ambulansiya pero hindi siya hinatid sa ospital kundi sa airport sa private plane na siya nilapatan ng lunas May doctor sa loob ng eroplano pagbalik namin sa pilipinas ay agad siyang dinala sa ospital sa St Catherine kinausap din ako ng papa niya.
"May sakit si Margaux. I'm so glad when she Told me that she loves you. This is the first time she fell in love with a guy. I want to see her walking in the aisle I want to see her happy but it seems like fate don't want her to experience happiness, hindi namin tunay na anak si Margaux"
Di na ako nakapagsalita nakikita kong dahan dahan ng pumapatak ang luha na kanina pa pilit kumawala sa mata niya
"Inampon namin si Margaux noong 4 years old pa lang siya kaya huli na ang lahat ng malaman naming may butas siya sa puso, She has CHD a disease that has no cure, We want her to experience all the happiness in this world tinuring namin siyang tunay na anak, She is our Princess my only princess I can't imagine my life without her, but then may tanning ang buhay ni Margaux at hanggang dito na lang ang kayang itagal ng buhay niya" hindi ko alam kung ano ang gagawin ko ng Sabihin niya na may tanning si margaux at hanggang dito na lang ang kayang itagal patuloy na akong lumuha umiyak at humagulgol
"Please take care of my Daughter, make her smile even for the last time, make her feel that every seconds of her life are just happiness and love make her feel how lucky she is."
Tumayo na ang papa ni Margaux at pumasok sa loob tulog pa den si margaux nagpaalam na ako na aalis na ako dahil May pasok pa. bago ako umalis hinalikan ko ang noo ni margaux
"I love you" bulong ko sa kanya
Kasalukuyan akong nasa dorm ko malalim ang iniisip hindi ko akalaing naitago ni margaux ang sakit niya sa puso hindi halata sa kanya na may iniinda pa lang siyang saket.
Ring......
Nagring ang phone ko
"Hello"
"Hello magkita tayo sa cafeteria sa pababa now" biglang naputol ang linya di ko man lang nakilala kung sino ang kausap ko pero dali dali akong bumaba at kinuha ang jacket ko
Nasa baba na ako nakita ko si gab sa cafe nakaupo sinenyasan niya ako na lumapit kaya tumabi na ako
"Anong kailangan mo?" Panimula ko
"Maupo ka I have something to tell you damon"
Mag kakalahating oras na kaming puno lang ng katahimikan
"This is about margaux" pagbasag niya sa katahimikan
"What about margaux!?"
"Do you remember when She told me to go to her dorm!"
"Yeah"
Flashback
"Gab?"
"What is it?"
"Please I have a favor"
"Please wag mong hayaang mapalapit sa ken si damon ayaw kong masaktan siya, I have heart issues gab may sakit ako sa puso may tanning ang buhay ko"
"Pero hindi namin kayang pigilan si damon she loves you so much, Margaux please kung gusto mong ilayo namin sayo si damon ikaw dapat mismo ang gagawa saktan mo siya yun lang ang paraan"
"But I cant..."
"Why? Do you love him?"
"Yes I want him But I cant live longer I can't gab"
"Gustuhin ko man hindi ko kaya Mahal ka niya tanggapin mo na lang, at pag nasaktan siya sa pagkawala mo saka ko lang matutupad ang gusto mo papagaanin ko ang loob niya pero trust me margaux walang makakapigil sa taong nagmamahal"
"What do you mean? Alam mo ng may tanning ang buhay niya pero hindi mo sinabe saken!?"
"Ayaw niyang sabihin ko kahit kanino"
"WHAT THE FVCK" sigaw ko
"Mahal ka ni margaux dame puntahan mo siya Mahal na mahal ka niya"
Sabay tayo siya at umalis
Ang saket basta masaket sobrang saket... ganito pala yung feeling ng iniiwan Naguilty ako sa lahat ng ginawa ko noon sa mga babaeng sinaktan ko this time ako naman ang nasaktan totoo ang karma...
#jai_wieeee
